| 1 | Albowiem oto panujący Pan zastępów odejmie od Jeruzalemu i od Judy łaskę, i podporę, wszelaką podporę chleba, i wszelaką podporę wody. | [ref] |
| 2 | Mocarza i męża walecznego, i sędziego, i proroka, i mędrca, i starca; | [ref] |
| 3 | Wodza nad pięćdziesięcioma, wrastających mężczyzn, i radcę, i mądrego, dolin rzemieślników, i rozumnych szeptaczy. | [ref] |
| 4 | I dam im dzieci za książęta; dzieci mówię panować będą nad nimi. | [ref] |
| 5 | I będzie uciskał między ludem jeden drugiego, i bliźni bliźniego swego: powstanie dziecię przeciwko starcowi, a podły przeciwko zacnemu. | [ref] |
| 6 | A gdy się uchwyci każdy brata swego z domu ojca swego, i rzecze: Masz odzienie, bądźże książęciem naszym, a upadek ten zatrzymaj ręką swą: | [ref] |
| 7 | Tedy on przysięże dnia onego, mówiąc: Nie będę zawiązywał tych ran: albowiem w domu moim niemasz chleba, ani odzienia; nie stanowcież mię książęciem nad ludem. | [ref] |
| 8 | Bo Jeruzalem upada, a Juda się wali, dlatego, że język ich, i sprawy ich są przeciwko Panu, pobudzając do gniewu oczy majestatu jego. | [ref] |
| 9 | Postawa oblicza ich świadczy przeciwko nim; grzech swój, jako Sodomczycy, opowiadają, a nie tają go. Biada duszy ich! albowiem sami na się złe przywodzą. | [ref] |
| 10 | Powiedzcie sprawiedliwemu, że mu dobrze będzie; bo owocu uczynków swoich pożywać będzie. | [ref] |
| 11 | Ale biada niepobożnemu! źle mu będzie; albowiem odpłata rąk jego dana mu będzie. | [ref] |
| 12 | Książęta ludu mego są dziećmi, a niewiasty panują nad nimi. O ludu mój! ci, którzy cię wodzą, zwodzą cię, a drogę ścieżek twoich ukrywają. | [ref] |
| 13 | Powstał Pan, aby sądził, stoi, aby sądził lud. | [ref] |
| 14 | Pan przyjdzie na sąd przeciwko starszym ludu swego, i przeciwko książętom ich, a rzecze: Wyście spustoszyli winnicę moję, zdzierstwo z ubogiego w domach waszych. | [ref] |
| 15 | Przeczże trzecie lud mój, a oblicza ubogich bijecie? mówi Pan, Pan zastępów. | [ref] |
| 16 | I rzekł Pan: Iż się wynoszą córki Syoóskie, a chodzą szyje wyciągnąwszy, i mrugając oczyma przechodzą się, a drobno postępując nogami swemi szelest czynią: | [ref] |
| 17 | Przetoż obłysi Pan wierzch głowy córek Syoóskich, a Pan sromotę ich obnaży. | [ref] |
| 18 | Dnia onego odejmie Pan ochędóstwo podwiązek, także czepce i zawieszenia, | [ref] |
| 19 | Piżmowe jabłka, i manele, i zatyczki, | [ref] |
| 20 | Bieretki, i zapony, i bindy, i przedniczki, i nausznice; | [ref] |
| 21 | Pierścionki, i naczelniki, | [ref] |
| 22 | Odmienne szaty, i płaszczyki, i podwiki, i wacki, |
| 23 | Zwierciadła, i rantuszki, i tkanki, i letniki. | [ref] |
| 24 | I będzie miasto wonnych rzeczy smród, a miasto pasa rozpasanie, a miasto utrefionych włosów łysina, a miasto szerokiej szaty opasanie worem, a miasto piękności ogorzelina. | [ref] |
| 25 | Mężowie twoi od miecza upadną, a mocarze twoi w bitwie. | [ref] |
| 26 | I zasmucą się, a płakać będą bramy jego, a spustoszony na ziemi siedzieć będzie. | [ref] |