Zdjął tedy Farao pierścieó swój z ręki swej, i dał go na rękę Józefową; oblekł go też w szatę bisiorową, i włożył łaócuch złoty na szyję jego.

A to jednego dnia po wszystkich krainach króla Aswerusa, to jest trzynastego dnia, miesiąca dwunastego, ten jest miesiąc Adar.

Ręce jego jako pierścienie złote, osadzone drogim kamieniem, hiacyntem; brzuch jego jako glanc kości słoniowej, safirem osadzonej;

 Lecz ojciec rzekł do swoich sług: "Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi!

Albowiem gdyby wszedł do zgromadzenia waszego mąż, mając pierścieó złoty w szacie świetnej, a wszedłby też i ubogi w podłym odzieniu:

I pytałem jej, mówiąc: Czyjaś ty córka? i odpowiedziała: Jestem córka Batuela, syna Nachorowego, którego mu urodziła Melcha, tedym włożył nausznice na twarz jej, i manele na ręce jej.

Podobnie {i} kobiety w stroju [ubraniu] skromnym [cnotliwym, podporządkowanym] ze skromnością [wstydliwością] i umiarem [rozsądkiem], ozdabiające siebie nie w sploty włosów {i złotem} lub perłami, lub stroju wyszukanym.

Lecz [ale] jak [co] przystoi kobietom, przyznającym sobie pobożność — przez [w] czyny dobre.

Ich ozdobą niech będzie nie to, co zewnętrzne: uczesanie włosów i złote pierścienie ani strojenie się w suknie,

ale wnętrze serca człowieka o nienaruszalnym spokoju i łagodności ducha, który jest tak cenny wobec Boga.