Księga Psalmów rozdział 41

1	(Przedniejszemu śpiewakowi pieśó Dawidowa.)	[ref]
2	Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego; w dzieó zły wybawi go Pan.	[ref]
3	Pan go będzie strzegł, i żywić go będzie; błogosławony będzie na ziemi, ani go poda na wolę nieprzyjaciół jego.	[ref]
4	Pan go posili na łożu niemocy jego; wszystko leżenie jego odmieni w chorobie jego.	[ref]
5	Jam rzekł: Panie! zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję, bom tobie zgrzeszył.	[ref]
6	Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: Kiedyż wżdy umrze, a zginie imię jego?	[ref]
7	Jeźli też który z nich przychodzi, aby mię nawiedził, tedy na zdradzie mówi; serce jego zgromadza sobie nieprawość, a precz odszedłszy roznosi.	[ref]
8	Społem przeciwko mnie szepczą wszyscy, którzy mię mają w nienawiści, a myślą złe o mnie,	[ref]
9	Mówiąc: Pomsta się naó za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.	[ref]
10	Także i ten, z którymem żył w pokoju, któremum ufał, który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mnie.	[ref]
11	Ale ty, Panie! zmiłuj się nademną, a podnieś mię, i oddam im.	[ref]
12	A przez to poznam, że się kochasz we mnie, gdy się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój ze mnie.	[ref]
13	Ale ty w niewinności mojej wesprzesz mię i postawisz mię przed obliczem twojem na wieki.	[ref]
14	Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki. Amen, Amen.