| 1 | (Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.) | [ref] |
| 2 | Z żądością oczekiwałem Pana; a skłonił się ku mnie, i wysłuchał wołanie moje; | [ref] |
| 3 | I wyciągnął miecz z dołu szumiącego i z błota lgnącego, a postawił na skale nogi moje, i utwierdził kroki moje; | [ref] |
| 4 | A włożył w usta moje pieśó nową, chwałę należącą Bogu naszemu, co gdy wiele ich ogląda, ulękną się, a będą mieć nadzieję w Panu. | [ref] |
| 5 | Błogosławiony człowiek, który pokłada w Panu nadzieję swoję, a nie ogląda się na hardych, ani na tych, którzy się unoszą za kłamstwem. | [ref] |
| 6 | Wieleś uczynił, Panie, Boże mój! cudów twoich, a myśli twoich o nas nikt porządnie wyliczyć nie może przed tobą; chciałlibym je wypowiedzieć i wymówić, daleko ich więcej, niżby wypowiedziane być mogły. | [ref] |
| 7 | Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi przekłół uszy; całopalenia i ofiary za grzech nie żądałeś. | [ref] |
| 8 | Tedym rzekł: Oto idę; w księgach napisano o mnie; | [ref] |
| 9 | Abym czynił wolę twoję, Boże mój! pragnę, albowiem zakon twój jest w pośrodku wnętrzności moich. | [ref] |
| 10 | Opowiadałem sprawiedliwość twoję w zgromadzeniu wielkiem; oto warg moich nie zawściągnąłem, ty wiesz, Panie! | [ref] |
| 11 | Sprawiedliwości twojej nie ukryłem w pośród serca mego, prawdę twoję i zbawienie twoje opowiadałem; nie taiłem miłosierdzia twego i prawdy twojej w zgromadzeniu wielkiem. | [ref] |
| 12 | Przetoż ty, Panie! nie zawściągaj odemnie litości twoich; miłosierdzie twoje i prawda twoja niech mię zawżdy strzegą. | [ref] |
| 13 | Albowiem ogarnęły mię nieszczęścia, którym niemasz liczby; doścignęły mię nieprawości moje, tak, że przejrzeć nie mogę; rozmnożyły się nad włosy głowy mojej, a serce moje opuściło mię. | [ref] |
| 14 | Raczże mię, Panie! wyrwać; o Panie! na ratunek mój pospiesz. | [ref] |
| 15 | Niech będą pohaóbieni, (a niech się zawstydzą wszyscy,)którzy szukają duszy mojej, aby ją zatracili; niechajże się na wstecz cofną, a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego. | [ref] |
| 16 | Niech będą spustoszeni za to, ze mię shaóbić usiłują, mówiąc mi: Ehej! ehej! | [ref] |
| 17 | Ale niech się rozradują i rozweselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają, i miłują zbawienie twoje; niech mówią zawżdy: Niechaj będzie Pan uwielbiony. | [ref] |
| 18 | Jamci wprawdzie ubogi i nędzny; aleć Pan myśli o mnie. Tyś jest pomocnikiem moim i wybawicielem moim; Boże mój! nie omieszkujże. |