1
Bracia, doprawdy pragnienie mojego serca i błaganie [prośba, modlitwa] do Boga w imieniu [w interesie, z uwagi na, z powodu] ich do [ku, w, dla] zbawienia [ratunku].
2
Poświadczam bowiem im, że gorliwość (o) Boga mają, ale nie według wiedzy.
3
Bo nie znając usprawiedliwienia Bożego, a chcąc własne usprawiedliwienie ustanowić, usprawiedliwieniu Bożemu nie podporządkowali się.
4
Ponieważ końcem [wypełnieniem, celem] dla prawa (jest) Pomazaniec, do [miejsca lub celu] usprawiedliwienia każdego wierzącego.
5
Mojżesz bowiem pisze (o) sprawiedliwości [usprawiedliwieniu] z prawa, że wykonujący je człowiek, (będzie) żył w nim.
6
Zaś z wiary sprawiedliwość, tak mówi: Nie mów w sercu swoim: Kto wstąpi na nieba? To jest (aby) Pomazańca sprowadzić,
7
lub kto zejdzie do otchłani, żeby Pomazańca spośród umarłych wyprowadzić?
8
Ale co mówi: Blisko ciebie jest to słowo w ustach twoich i w sercu twoim. To jest słowo wiary, które głosimy.
9
Bo jeśli oświadczysz przez usta swoje, (że) Panem (jest) Jeszu i uwierzysz w sercu swoim, że Go Bóg z martwych wzbudził, zbawiony będziesz.
10
Sercem bowiem wierzy się dla usprawiedliwienia, ustami zaś wyznaje się dla zbawienia.
11
Mówi bowiem Pismo: Każdy wierzący w Niego, nie będzie zawstydzony.
12
Ponieważ nie ma rozróżnienia (między) Judejczykiem i Hellenem, bo ten sam Pan (jest dla) wszystkich, bogaty dla każdego wzywającego Go .
13
Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, zbawiony będzie.
14
Jak mają wzywać (tego), w którego nie uwierzyli? Jak zaś uwierzą (w tego), o którym nie słyszeli? Jak zaś (mają) usłyszeć bez głoszącego?
15
Jak zaś (mieliby) głosić, jeśli nie (zostaliby) posłani? Tak (jest) napisane: Jak piękne nogi, głoszących dobrą nowinę dobrze.
16
Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał?
17
Dlatego [zatem] wiara pochodzi [jest] ze słuchania, ale słuchanie od wypowiedzi Pomazańca {Boga}.
18
Pytam więc: czy może nie słyszeli? Ależ tak: Po całej ziemi rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa.
19
Pytam dalej: czyż Izrael nie zrozumiał? Mojżesz mówi: Wzbudzę w was zawiść do tego, który nie jest ludem, wzniecę w was gniew do ludu nierozumnego.
20
Izajasz zaś odważa się powiedzieć: Dałem się znaleźć tym, którzy mnie nie szukali, objawiłem się tym, którzy o Mnie nie pytali.
21
A do Iszraela mówi: Cały dzień wyciągałem ręce do ludu nieposłusznego i opornego.
1
Pytam więc: Czyż Bóg odrzucił lud swój? Żadną miarą! I ja przecież jestem Iszraelitą, potomkiem Abrahama, z pokolenia Beniamina.
2
Nie odrzucił Bóg swego ludu, który wybrał przed wiekami. Czyż nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak uskarża się on przed Bogiem na Iszraela?
3
Panie, proroków Twoich pozabijali, ołtarze Twoje powywracali. Ja sam tylko pozostałem, a oni na życie moje czyhają.
4
Lecz co mu głosi odpowiedź Boża? Pozostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem.
5
Tak też i w obecnym czasie ostała się tylko reszta wybrana przez łaskę.
6
Jeżeli zaś dzięki łasce, to już nie ze względu na uczynki, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską.
7
Cóż zatem? Iszrael nie osiągnął tego, czego skwapliwie szukał; osiągnęli jednak wybrani. Inni zaś pogrążyli się w zatwardziałości,
8
jak jest napisane: Dał im Bóg tchnienie odurzenia; takie oczy, by nie mogli widzieć, i takie uszy, by nie mogli słyszeć, aż po dzień dzisiejszy.
9
A Dawid mówi: Niech stół ich stanie się sidłem, pułapką, kamieniem potknięcia i odpłatą!
10
Niech oczy ich się zaćmią, by nie mogli widzieć, a grzbiet ich trzymaj zawsze pochylony!
11
Pytam jednak: Czy aż tak się potknęli, że całkiem upadli? Żadną miarą! Ale przez ich przestępstwo zbawienie przypadło w udziale narodom, by ich pobudzić do współzawodnictwa.
12
Jeżeli zaś ich upadek przyniósł bogactwo światu, a ich pomniejszenie - wzbogacenie narodom, to o ileż więcej przyniesie ich zebranie się w całości!
13
Do was zaś, narodów, mówię: będąc posłańcem narodów, przez cały czas chlubię się posługiwaniem swoim
14
w tej nadziei, że może pobudzę do współzawodnictwa swoich rodaków i przynajmniej niektórych z nich doprowadzę do zbawienia.
15
Bo jeżeli ich odrzucenie przyniosło światu pojednanie, to czymże będzie ich przyjęcie, jeżeli nie powstaniem ze śmierci do życia?
16
Jeżeli bowiem pierwocina [zaczyn] jest święta, to i ciasto; jeżeli korzeń jest święty, to i gałęzie.
17
Jeżeli zaś niektóre gałęzie zostały odcięte, a na ich miejsce zostałeś wszczepiony ty, który byłeś dziczką oliwną, i razem z tym samym korzeniem złączony na równi z nimi czerpałeś soki oliwne,
18
to nie wynoś się ponad te gałęzie. A jeżeli się wynosisz, [pamiętaj, że] nie ty podtrzymujesz korzeń, ale korzeń ciebie.
19
Powiesz może: Gałęzie odcięto, abym ja mógł być wszczepiony
20
Słusznie. Odcięto je na skutek ich niewiary, ty zaś trzymasz się dzięki wierze. Przeto się nie pysznij, ale trwaj w bojaźni!
21
Jeżeli bowiem nie oszczędził Bóg gałęzi naturalnych, może też nie oszczędzić i ciebie.
22
Przyjrzyj się więc dobroci i surowości Bożej. Surowość wobec tych, co upadli, a dobroć Boża wobec ciebie, jeśli tylko wytrwasz w tej dobroci; w przeciwnym razie i ty będziesz wycięty.
23
A i oni, jeżeli nie będą trwać w niewierze, zostaną wszczepieni. Bo Bóg ma moc wszczepić ich ponownie.
24
Albowiem jeżeli ty zostałeś odcięty od naturalnej dla ciebie dziczki oliwnej i przeciw naturze wszczepiony zostałeś w oliwkę szlachetną, o ileż łatwiej mogą być wszczepieni w swoją własną oliwkę ci, którzy do niej należą z natury.
25
Nie chcę jednak, bracia, pozostawiać was w nieświadomości co do tej tajemnicy - byście o sobie nie mieli zbyt wysokiego mniemania - że zatwardziałość dotknęła tylko część Iszraela aż do czasu, gdy wejdzie pełnia narodów.
26
I w taki sposób cały Iszrael będzie zbawiony, jak to jest napisane: Przyjdzie z Syjonu zbawiciel, odwróci nieprawości od Jakowa.
27
I to będzie moje z nimi przymierze, gdy zgładzę ich grzechy.
28
Co prawdą - gdy chodzi o dobrą nowinę - są oni nieprzyjaciółmi ze względu na wasze dobro; gdy jednak chodzi o wybranie, są oni - ze względu na przodków - przedmiotem miłości.
29
Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne.
30
Podobnie bowiem jak wy niegdyś byliście nieposłuszni Bogu, teraz zaś z powodu ich nieposłuszeństwa dostąpiliście miłosierdzia,
31
Tak i oni teraz stali się nieposłusznymi, aby dla miłosierdzia wam okazanego i oni miłosierdzia dostąpili.
32
Albowiem zamknął je Bóg wszystkie w niedowiarstwo, aby się nad wszystkimi zmiłował.
33
O głębokości bogactwa i mądrości, i znajomości Bożej! Jako są niewybadane sądy jego i niedoścignione drogi jego!
34
Kto bowiem poznał myśl Pana, albo kto był Jego doradcą?
35
Lub kto Go pierwszy obdarował, aby nawzajem otrzymać odpłatę?
36
Albowiem z niego i przez niego i w nim są wszystkie rzeczy; jemu niech będzie chwała na wieki. Amen.
1
Proszę was, bracia! przez miłosierdzie Boże, abyście stawiali ciała wasze na ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszą.
2
I nie wpasowujcie (się) [upodobniajcie] eonu [wieku, czasu, świata] tego, ale [lecz] przemieniajcie (się) odnową umysłu [intelektu], ku [do, dla] rozpoznaniu [zbadaniu, przetestowaniu] tobie [wam], co wolą [życzeniem] Boga, dobre i przyjemne i dojrzałe [doskonałe].
3
Albowiem przez łaskę, którą otrzymałem, mówię każdemu, przebywającemu wśród was, (by) nie myślał o sobie więcej, niż należy myśleć; ale (niech) myśli ku ograniczeniu, każdy według przydzielonej (przez) Boga miarki wiary.
4
Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność -
5
podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami.
6
Mając tedy różne dary według łaski, która nam jest dana; jeśli proroctwo, niech będzie według sznura wiary;
7
Jeśli posługiwanie, niech będzie w posługiwaniu; jeśli kto naucza, niech trwa w nauczaniu;
8
Jeśli ktoś napomina, w napominaniu; kto rozdaje, w szczerości; kto przełożony jest, w pilności; kto czyni miłosierdzie, niech czyni z ochotą.
9
Miłość niech będzie nieobłudna; miejcie w obrzydliwości zło; trzymajcie się dobrego.
10
Miłością (braterską) [braterstwem] ku wzajemności miłujcie, szacunkiem wzajemnie wyprzedzajcie,
11
gorliwie, nie opieszale, tchnieniem płonący, Panu służący.
12
nadzieją rozradowani, (w) ucisku wytrwali, modlitwę kontynuujący.
13
Zaradzajcie potrzebom świętych! Przestrzegajcie gościnności!
14
Błogosławcie tych, którzy was prześladują! Błogosławcie, a nie złorzeczcie!
15
Radujcie się z radosnymi, a płaczcie z płaczącymi.
16
Bądźcie między sobą jednomyślni, wysoko o sobie nie rozumiejąc, ale się do niskich nakłaniając.
17
(Bracia!) nie bądźcie mądrymi sami dla siebie. Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi!
18
Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi!
19
Nie sobie windykujcie [wymierzajcie sprawiedliwości] umiłowani, ale dajcie miejsce gniewowi. Napisano bowiem: Moja (jest) windykacja [wymierzenie sprawiedliwości, kary, wyroku]. Ja odpłacę — mówi Pan.
20
Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go. Jeśli pragnie, napój go: bo to czyniąc, węgle rozpalone zgarniesz na głowę jego.
21
Nie daj się zwyciężyć złemu, ale złe dobrem zwyciężaj.