| 1 | A miałoć i pierwsze ono przymierze ustawy około służby Bożej i świątnicę świecką. | [ref] |
| 2 | Albowiem sprawiony był przybytek pierwszy, w którym był świecznik, i stół, i pokładne chleby, który zwano świątnicą. | [ref] |
| 3 | A za drugą zasłoną był przybytek, który zwano świątnicą najświętszą, | [ref] |
| 4 | Mając złotą kadzielnicę i skrzynię przymierza zewsząd złotem powleczoną, w której było wiadro złote, mające w sobie mannę, i laska Aaronowa, która była zakwitnęła, i tablice przymierza. | [ref] |
| 5 | A nad skrzynią byli Cherubinowie chwały, którzy zacieniali ubłagalnię, o których rzeczach teraz nie potrzeba mówić o każdej z osobna. | [ref] |
| 6 | A to gdy tak przygotowano, do pierwszego przybytku zawsze wchodzą kapłani, służby Boże odprawując; | [ref] |
| 7 | Ale do drugiego raz w rok sam najwyższy kapłan, nie bez krwi, którą ofiaruje sam za się i za ludzkie niewiadomości. | [ref] |
| 8 | Przez co daje znać Duch Święty, iż jeszcze nie była objawiona droga do świątnicy, póki jeszcze trwał pierwszy przybytek, | [ref] |
| 9 | Który był wzorem na ten teraźniejszy czas, w którym dary i ofiary bywają ofiarowane, które nie mogą w sumieniu doskonałym uczynić tego, co służbę Bożą odprawuje; | [ref] |
| 10 | Tylko w pokarmach i w napojach, i w różnych omywaniach, i w ustawach cielesnych aż do czasu naprawienia włożone były. | [ref] |
| 11 | Ale Chrystus przyszedłszy, najwyższy kapłan przyszłych dóbr, przez większy i doskonalszy przybytek, nie ręką zbudowany, to jest nie tego budynku; | [ref] |
| 12 | Ani przez krew kozłów i cielców, ale przez własną krew swoję wszedł raz do świątnicy, znalazłszy wieczne odkupienie. | [ref] |
| 13 | Albowiem jeźli krew wołów i kozłów, i popiół jałowicy pokrapiający splugawione poświęca ku oczyszczeniu ciała: | [ref] |
| 14 | Tym bardziej krew Pomazańca, który przez tchnienie eonowe siebie przyprowadził bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych działań dla służby Bogu żywemu. | [ref] |
| 15 | I dlatego jest nowego testamentu pośrednikiem, aby gdyby śmierć nastąpiła na odkupienie onych występków, które były pod pierwszym testamentem, ci którzy są powołani, wzięli obietnicę wiecznego dziedzictwa. | [ref] |
| 16 | Albowiem gdzie jest testament, potrzeba, aby śmierć nastąpiła tego, który czyni testament. |
| 17 | Bo testament tych, którzy zmarli, mocny jest, gdyż jeszcze nie jest ważny, póki żyje ten, co testament uczynił. | [ref] |
| 18 | Skąd ani on pierwszy testament bez krwi nie był poświęcony. | [ref] |
| 19 | Albowiem gdy Mojżesz wszystko przykazanie według zakonu opowiedział wszystkiemu ludowi, wziąwszy krew cielców i kozłów z wodą i z wełną szarłatową, i z hizopem, i same księgi, i lud wszystek pokropił, | [ref] |
| 20 | Mówiąc: Tać jest krew przymierza, które wam Bóg przykazał. | [ref] |
| 21 | Do tego i przybytek, i wszystko naczynie do służby Bożej należące krwią także pokropił. | [ref] |
| 22 | A niemal wszystko według zakonu krwią oczyszczone bywa, a bez rozlania krwi nie bywa odpuszczenie grzechów. | [ref] |
| 23 | A tak potrzeba było, aby kształty onych rzeczy, które są na niebie, temi rzeczami były oczyszczone, a same rzeczy niebieskie lepszemi ofiarami, niżeli te. | [ref] |
| 24 | Albowiem Chrystus nie wszedł do świątnicy ręką uczynionej, która by była wizerunkiem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się teraz okazywał przed oblicznością Bożą za nami, | [ref] |
| 25 | A nie iżby często ofiarował samego siebie, jako najwyższy kapłan wchodzi do świątnicy co rok ze krwią cudzą; | [ref] |
| 26 | (Bo inaczej musiałby był częstokroć cierpieć od początku świata), lecz teraz przy skoóczeniu wieków raz objawiony jest ku zgładzeniu grzechu przez ofiarowanie samego siebie. | [ref] |
| 27 | Przeznaczone jest ludziom pierwsze życie zakończyć śmiercią, a potem stanąć na sąd. | [ref] |
| 28 | Tak też Pomazaniec pierwszy raz przyszedł, by życie ofiarować, za uwolnienie innych od grzechu, a drugi raz przyjdzie nie z powodu grzechu, ale ukarze się tym, którzy są Jego i wyczekują Go dla ich zbawienia. | [ref] |