Księga Ozeasza rozdział 5

1	W utrapieniu swojem rano mię szukać będą, mówiąc: Pójdźcie, a nawróćmy się do Pana; bo on porwał, a uzdrowi nas; uderzył, i zawiąże rany nasze;	[ref]
2	Ożywi nas po dwóch dniach, a dnia trzeciego wzbudzi nas, i żyć będziemy przed obliczem jego.	[ref]
3	Tedy poznawszy Pana starać się będziemy, abyśmy go więcej poznali; bo wyjście jego jako ranna zorza zgotowane jest, a przyjdzie nam jako deszcz na wiosnę i w jesieni na zimę.	[ref]
4	Cóż mam czynić z tobą, o Efraimie? cóż mam czynić z tobą, o Judo? gdyż miłosierdzie wasze jest jako obłok poranny a jako rosa rano przemijająca.	[ref]
5	Dlatego ociosywałem ich przez proroków, zabijałem ich słowy ust moich, aby światłość sądów twoich weszła.	[ref]
6	Bo miłosierdzia chcę, a nie ofiary, a znajomości Bożej więcej, niż całopalenia.	[ref]
7	Ale oni przestąpili przymierze moje, jako ludzkie, a temci wystąpili przeciwko mnie.	[ref]
8	Galaad jest miastem czyniących nieprawość, pełne stóp krwawych.	[ref]
9	A jako zbójcy czynią, którzy na kogo czyhają na drodze, kędy chodzą do Sychem, tak czyni rota kapłanów; bo umyślnie niecnotę płodzą.	[ref]
10	W domu Izraelskim widzę sprosność; tam się wszeteczeóstwem Efraimowem splugawił Izrael;	[ref]
11	I w tobie, o Judo! Efraim żniwo położył, gdym Ja zaś przywrócił pojmany lud mój.	[ref]