Księga Ezechiela rozdział 2

1	I rzekł do mnie: Synu człowieczy! staó na nogi twe, a będę mówił z tobą.	[ref]
2	I wstąpił w mię duch, gdy przemówił do mnie, a postawił mię na nogi moje, i słyszałem mówiącego do mnie;	[ref]
3	Który rzekł do mnie: Synu człowieczy! Ja cię posyłam do synów Izraelskich, do narodów odpornych, którzy mi się sprzeciwili; oni i ojcowie ich występowali przeciwko mnie aż prawie do dnia tego:	[ref]
4	Do tych, mówię, synów niewstydliwej twarzy, i zatwardziałego serca Ja cię posyłam, i rzeczesz im: Tak mówi panujący Pan.	[ref]
5	Niech oni słuchają albo nie, gdyż domem odpornym są, przecież niech wiedzą, że prorok był w pośrodku ich.	[ref]
6	Ale ty, synu człowieczy! nie bój się ich, ani się lękaj słów ich, że odporni a jako ciernie są przeciwko tobie, a że między niedźwiadkami mieszkasz; słów ich nie bój się, ani się twarzy ich lękaj, przeto, że domem odpornym są.	[ref]
7	Ale mów słowa moje do nich, niech oni słuchają albo nie, gdyż odpornymi są.	[ref]
8	Lecz ty, synu człowieczy! słuchaj, co Ja mówię do ciebie: Nie bądź odporny, jako ten dom odporny; otwórz usta swe, a zjedz, coć dam.	[ref]
9	I widziałem, a oto ręka była wyciągniona do mnie, a oto w niej zwinione księgi,	[ref]
10	Które rozwinął przedemną; a były popisane z przodku i z koóca, a w nich były napisane narzekania, i wzdychania i bieda.	[ref]