Księga Rodzaju rozdział 11

Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa.

A była wszystka ziemia jednego języka, i jednej mowy.

A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali.

I stało się, gdy wyszli od wschodu słoóca, znaleźli równinę w ziemi Senaar, i mieszkali tam.

I mówili jeden do drugiego: "Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu". A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej,

I rzekł jeden do drugiego: Nuże naczyómy cegły i wypalmy ją ogniem: i mieli cegłę miasto kamienia, a glinę iłowatą mieli miasto wapna.

rzekli: "Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba. Zróbmy sobie imię, abyśmy (je) rozproszyli po całym obliczu ziemi".

rzekli: "Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba. Zróbmy sobie imię, abyśmy je rozproszyli po całej powierzchni ziemi".

A JHWH zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie,

Tedy Pan zstąpił, aby oglądał miasto ono, i wieżą, którą budowali synowie ludzcy.

i rzekł: "Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić.

I rzekł Pan: Oto lud jeden, i język jeden tych wszystkich; a toć jest zaczęcie dzieła ich, a teraz nie zabroni im nikt wszystkiego, co zamyślili uczynić.

Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!"

Przetoż zstąpmy, a pomieszajmy tam język ich, aby jeden drugiego języka nie zrozumiał.

W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta.

A tak rozproszył je Pan stamtąd po obliczu wszystkiej ziemi; i przestali budować miasta onego.

Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.

Przetoż nazwał imię jego Babel; iż tam pomieszał Pan język wszystkiej ziemi; i stamtąd rozproszył je Pan po obliczu wszystkiej ziemi.

Teć są rodzaje Semowe: Sem gdy miał sto lat, spłodził Arfachsada we dwa lata po potopie.

I żył Sem po spłodzeniu Arfachsada pięć set lat, i spłodził syny i córki.

Arfachsad też żył trzydzieści i pięć lat, i spłodził Selecha.

I żył Arfachsad po spłodzeniu Selecha cztery sta lat, i trzy lata, i spłodził syny i córki.

Selech zaś żył trzydzieści lat, i spłodził Hebera.

I żył Selech po spłodzeniu Hebera cztery sta lat, i trzy lata, i spłodził syny i córki.

I żył Heber trzydzieści lat i cztery, i spłodził Pelega.

Żył też Heber po spłodzeniu Pelega, cztery sta lat, i trzydzieści lat, i spłodził syny i córki.

Żył też Peleg trzydzieści lat, i spłodził Rehu.

I żył Peleg po spłodzeniu Rehu dwieście lat, i dziewięć lat, i spłodził syny i córki.

Także Rehu żył trzydzieści lat, i dwa, i spłodził Saruga.

I żył Rehu po spłodzeniu Saruga dwieście lat, i siedem lat, i spłodził syny i córki.

Sarug zaś żył trzydzieści lat, i spłodził Nachora.

I żył Sarug po spłodzeniu Nachora dwieście lat, i spłodził syny i córki.

Także Nachor żył dwadzieścia i dziewięć lat, i spłodził Tarego.

I żył Nachor po spłodzeniu Tarego sto lat i dziewiętnaście lat, i spłodził syny i córki.

I żył Tare siedemdziesiąt lat, i spłodził Abrama, Nachora i Harana.

A teć są rodzaje Tarego: Tare spłodził Abrama, Nachora i Harana. Haran zaś spłodził Lota.

I umarł Haran przed obliczem Tarego ojca swego, w ziemi narodzenia swego, w Ur Chaldejskiem.

I pojęli Abram i Nachor sobie żony: imię żony Abramowej było Saraj, a imię żony Nachorowej Melcha, córka Harana, ojca Melchy, i ojca Jeschy.

A była Saraj niepłodna, i nie miała dziatek.

Wziął tedy Tare Abrama syna swego, i Lota syna Haranowego, wnuka swego, i Saraj niewiastę swoję, żonę Abrama syna swego; i wyszli społu z Ur Chaldejskiego, aby szli do ziemi Chananejskiej; a przyszli aż do Haranu, i mieszkali tam.

Main Menu

Słowo na dziś

Nowości

Login Form

Zostaw kontakt