| 1 | Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł przeszedł okolice wyżej położone, przybył do Efezu i znalazł jakichś uczniów. | [ref] |
| 2 | Zapytał ich: "Czy otrzymaliście Tchnienie Święte, gdy przyjęliście wiarę?" A oni do niego: "Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Tchnienie Święte". | [ref] |
| 3 | "Jakie więc zanurzenie przyjęliście?" - zapytał. A oni odpowiedzieli: "Zanurzenie Janowe". | [ref] |
| 4 | "Jan udzielał zanurzenia skruchy, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest Jeszu" - powiedział Paweł. | [ref] |
| 5 | Gdy to usłyszeli, przyjęli zanurzenie w imię Pana Jeszu. | [ref] |
| 6 | A gdy na nie włożył Paweł ręce, zstąpił na nie Duch Święty i mówili językami i prorokowali. | [ref] |
| 7 | A było wszystkich mężów około dwunastu. |
| 8 | A wszedłszy do bóżnicy, mówił bezpiecznie przez trzy miesiące, nauczając i namawiając ich do królestwa Bożego. | [ref] |
| 9 | A gdy się niektórzy zatwardzili, a wierzyć nie chcieli, źle mówiąc o tej drodze Bożej przed mnóstwem, odstąpiwszy od nich, odłączył ucznie, na każdy dzieó ucząc w szkole niektórego Tyranna. | [ref] |
| 10 | A to się działo przez dwa lata, tak iż wszyscy, którzy mieszkali w Azyi, słuchali słowa Pana Jeszu, tak Żydowie, jako i Grekowie. | [ref] |
| 11 | A nie lada cuda czynił Bóg przez ręce Pawłowe; | [ref] |
| 12 | Tak iż na chore przynoszono chustki albo przepaski od ciała jego, i odchodziły od nich choroby, i duchowie źli wychodzili z nich. | [ref] |
| 13 | Tedy niektórzy z biegunów żydowskich, którzy się bawili zaklinaniem, ważyli się wzywać imienia Pana Jeszu nad tymi, którzy mieli duchy złe, mówiąc: Poprzysięgamy was przez Jeszu, którego Paweł opowiada. | [ref] |
| 14 | A było ich siedm synów jednego Żyda, imieniem Scewas, najwyższego kapłana, którzy to czynili. |
| 15 | Tedy odpowiedziawszy duch zły, rzekł: Znam Jeszu i wiem co Paweł; ale wy coście zacz? | [ref] |
| 16 | A rzuciwszy się na nie człowiek on, w którym był duch zły, a opanowawszy je, zmocnił się przeciwko nim, tak iż nadzy i zranieni wybiegli z onego domu. | [ref] |
| 17 | I było to wiadomo wszystkim, i Żydom i Grekom, którzy mieszkali w Efezie; i przypadł strach na nie wszystkie, i było uwielbione imię Pana Jeszu. | [ref] |
| 18 | A wiele tych, którzy uwierzyli, przychodziło, wyznawając i oznajmując sprawy swoje. | [ref] |
| 19 | I wiele z tych, którzy się naukami niepotrzebnemi parali, zniósłszy księgi, spalili je przed wszystkimi, a obrachowawszy cenę ich, znaleźli tego pięćdziesiąt tysięcy srebrników. | [ref] |
| 20 | Tak potężnie rosło słowo Paóskie i zmacniało się. | [ref] |
| 21 | A gdy się to dokonało, postanowił Paweł w duchu, aby przeszedłszy Macedoniję i Achaję, szedł do Jeruzalemu, mówiąc: Iż potem, gdy tam będę, muszę i Rzym widzieć. | [ref] |
| 22 | A posławszy do Macedonii dwóch z tych, którzy mu służyli, Tymoteusza i Erasta, sam do czasu został w Azyi. | [ref] |
| 23 | A pod on czas stał się rozruch niemały około drogi Bożej. | [ref] |
| 24 | Albowiem niektóry złotnik, imieniem Demetryjusz, który robił kościoły srebrne Dyjany, niemały zysk przywodził rzemieślnikom; | [ref] |
| 25 | Które zgromadziwszy i inne, którzy takież rzemiosło robili, rzekł: Mężowie! wiecie, iż z tego rzemiosła mamy dostatki nasze. | [ref] |
| 26 | A widzicie i słyszycie, że nie tylko w Efezie, ale mało nie po wszystkiej Azyi ten Paweł namówił i odwrócił wielki lud, mówiąc: Że to nie są bogowie, którzy są rękami uczynieni. | [ref] |
| 27 | Przetoż nam się obawiać potrzeba, aby nie tylko rzemiosło nasze w lekkie poważenie nie przyszło, ale aby i kościół wielkiej bogini Dyjany za nic nie był poczytany, a żeby nie przyszło do skazy dostojeóstwo jej, którą wszystka Azyja i wszystek świat chwali. | [ref] |
| 28 | A słuchając tego i będąc pełni gniewu, krzyknęli, mówiąc: Wielka jest Dyjana Efeska! | [ref] |
| 29 | I było pełno po wszystkiem mieście zamieszania, i wpadli jednomyślnie na plac, porwawszy Gaja i Arystarcha, Macedoóczyki, podróżne towarzysze Pawłowe. | [ref] |
| 30 | A gdy Paweł chciał wnijść do pospólstwa, nie dopuścili mu uczniowie. | [ref] |
| 31 | A niektórzy też z przedniejszych mężów Azyjackich, będąc mu przyjaciołmi, posławszy do niego, prosili go, aby nie wychodził na plac. | [ref] |
| 32 | Tedy jedni tak, a drudzy inaczej wołali; albowiem ona gromada była zamieszana, a więcej ich nie wiedziało, dlaczego się zbieżeli. | [ref] |
| 33 | A z onej zgrai wywlekli Aleksandra, którego popychali Żydowie; a Aleksander skinąwszy ręką, chciał dać sprawę ludowi. | [ref] |
| 34 | Ale gdy poznali, iż był Żydem, wszczął się jednostajny głos od wszystkich, jakoby przez dwie godziny wołających: Wielka jest Dyjana Efeska! | [ref] |
| 35 | Tedy pisarz uśmierzywszy onę zgraję, rzekł: Mężowie Efescy! i któryż jest człowiek, co by nie wiedział, iż miasto Efeskie opiekuje się kościołem wielkiej boginii Dyjany i obrazem, który spadł od Jowisza? | [ref] |
| 36 | A ponieważ się temu nikt sprzeciwić nie może, słuszna, abyście się uspokoili, a nic skwapliwie nie czynili. | [ref] |
| 37 | Albowiemeście przywiedli tych mężów, którzy nie są ani świętokradcami, ani bluźniercami boginii waszej. | [ref] |
| 38 | A jeźliż Demetryjusz i ci, którzy z nim są rzemieślnicy, mają co przeciw komu, wszak bywa prawo, są też starostowie, niechże jedni drugich pozywają. | [ref] |
| 39 | Jeźli się też o czem inszem pytacie, to się może w porządnem zgromadzeniu odprawić. |
| 40 | Albowiem trzeba się obawiać, abyśmy oskarżeni nie byli o rozruch dzisiejszy, gdyż nie masz żadnej przyczyny, z której byśmy mogli dać sprawę, żeśmy się tu zbiegli. | [ref] |
| 41 | A to powiedziawszy, rozpuścił ono zgromadzenie. | [ref] |