| 1 | I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc: |
| 2 | Mów do synów Izraelskich, a rzecz: Gdyby kto zgrzeszył z niewiadomości, przeciw któremu ze wszystkich przykazaó Paóskich, czyniąc, czego by czynić nie miał, a przestąpiłby jedno z nich, | [ref] |
| 3 | Jeźliby kapłan pomazany zgrzeszył jako jeden z ludu pospolitego, tedy niech ofiaruje za grzech swój, którego się dopuścił, cielca młodego zupełnego Panu na ofiarę za grzech. | [ref] |
| 4 | I przywiedzie cielca onego do drzwi namiotu zgromadzenia przed obliczność Paóską, a włoży rękę swoję na głowę onego cielca, i zabije go przed obliczem Paóskiem. | [ref] |
| 5 | Tedy weźmie kapłan pomazany ze krwi onego cielca, i wniesie ją do namiotu zgromadzenia. | [ref] |
| 6 | Potem omoczy kapłan palec swój we krwi, a kropić będzie oną krwią siedem kroć przed obliczem Paóskiem przed zasłoną świątnicy. | [ref] |
| 7 | I pomaże kapłan krwią oną rogi ołtarza kadzenia wonnego, przed obliczem Paóskiem, który jest w namiocie zgromadzenia, a ostatek krwi onego cielca wyleje u spodku ołtarza całopalenia, który jest u drzwi namiotu zgromadzenia. | [ref] |
| 8 | Wszystkę zaś tłustość cielca tego za grzech ofiarowanego wyjmie z niego tłustość okrywającą wnętrzności i wszystkę tłustość, która jest na wnętrznościach. | [ref] |
| 9 | Obie też nerki z tłustością, która jest na nich, i na polędwicach, i odzieczkę, która jest na wątrobie i na nerkach, odejmie. |
| 10 | Jako odejmują z wołu ofiary spokojnej, i zapali to kapłan na ołtarzu całopalonych ofiar. |
| 11 | Skórę zaś cielca tego, i wszystko mięso jego z głową jego i z nogami jego i z wnętrznościami jego i z gnojem jego | [ref] |
| 12 | Owa, całego cielca wyniesie precz za obóz na miejsce czyste, tam gdzie się wysypuje popiół, i spali go na drwach ogniem, gdzie wysypują popiół, tam spalony będzie. | [ref] |
| 13 | Jeźliby też wszystko zgromadzenie Izraelskie z nieobaczenia zgrzeszyło, a byłaby rzecz zakryta od oczu zgromadzenia tego, i uczyniliby przeciw któremu ze wszystkich przykazaó Paóskich, coby być nie miało, a byliby winni, | [ref] |
| 14 | I poznaliby grzech, którym zgrzeszyli, ofiarować będzie ono zgromadzenie cielca młodego na ofiarę za grzech, a przywiodą go przed namiot zgromadzenia, |
| 15 | I położą starsi zgromadzenia ręce swe na głowę cielca onego przed obliczem Paóskiem i zabiją tegoż cielca przed obliczem Paóskiem. | [ref] |
| 16 | Tedy wniesie kapłan pomazany, ze krwi cielca onego do namiotu zgromadzenia, | [ref] |
| 17 | I omoczy kapłan palec swój w onej krwi, a będzie nią kropił siedem kroć przed obliczem Paóskiem, przed zasłoną. | [ref] |
| 18 | A oną krwią pomaże rogi ołtarza, który jest przed obliczem Paóskiem, w namiocie zgromadzenia; a ostatek krwi wyleje u spodku ołtarza całopalenia, który jest u drzwi namiotu zgromadzenia. |
| 19 | Wszystkę też tłustość jego wyjmie z niego, i zapali na ołtarzu. | [ref] |
| 20 | I uczyni z tem cielcem, jako uczynił z cielcem, za grzech ofiarowanym, tak uczyni z nim; a tak oczyści je kapłan, i będzie im odpuszczono. | [ref] |
| 21 | Potem wyniesie cielca onego precz za obóz, i spali go, jako spalił cielca pierwszego. Tać jest ofiara za grzech zgromadzenia. | [ref] |
| 22 | Jeźliby książę zgrzeszył, i uczynił przeciw któremu ze wszystkich przykazaó Pana Boga swego, coby być nie miało, a to z nieobaczenia, a byłby winien: | [ref] |
| 23 | I byłby jawny grzech jego, którym zgrzeszył, przywiedzie na ofiarę swoję kozła z kóz, samca zupełnego; | [ref] |
| 24 | I położy rękę swoję na głowę tegoż kozła, i zabije go na miejscu, gdzie biją ofiary na całopalenie, przed obliczem Paóskiem. Ofiara to jest za grzech. | [ref] |
| 25 | I weźmie kapłan ze krwi ofiary za grzech na palec swój, a pomaże rogi ołtarza całopalonych ofiar, a ostatek krwi jego wyleje u spodku ołtarza całopalenia. | [ref] |
| 26 | Wszystkę zaś tłustość jego zapali na ołtarzu, jako i tłustość ofiary spokojnej; a tak oczyści go kapłan od grzechu jego i będzie mu odpuszczony. | [ref] |
| 27 | A jeźliby kto zgrzeszył z ludu pospolitego z nieobaczenia, a uczyniłby przeciw któremu z przykazaó Paóskich, coby być nie miało, i byłby winien, | [ref] |
| 28 | A byłby znajomy grzech jego, którym zgrzeszył, przywiedzie ofiarę swoję, kozę z kóz, zupełną samicę, za grzech swój, którego się dopuścił. | [ref] |
| 29 | A położywszy rękę swą na głowę tej ofiary za grzech, zabije tę ofiarę za grzech na miejscu ofiar całopalonych. | [ref] |
| 30 | Potem wziąwszy kapłan ze krwi onej na palec swój, pomaże rogi ołtarza całopalonych ofiar, a ostatek krwi jej wyleje u spodku onegoż ołtarza. | [ref] |
| 31 | Wszystkę także tłustość jej odejmie, jako się odejmuje tłustość od ofiary spokojnej, i spali to kapłan na ołtarzu ku wdzięcznej wonności Panu; a tak oczyści go kapłan, i będzie mu odpuszczono. | [ref] |
| 32 | A jeźliby owcę przywiódł na ofiarę swoję za grzech, samicę zupełną niech przywiedzie. | [ref] |
| 33 | I włoży rękę swą na głowę onej ofiary za grzech, i zabije ją na ofiarę za grzech na miejscu, gdzie zabijają ofiary całopalenia. | [ref] |
| 34 | Potem weźmie kapłan onej krwi z ofiary za grzech na palec swój, i pomaże rogi u ołtarza palonych ofiar, a ostatek krwi jej wyleje u spodku onego ołtarza. | [ref] |
| 35 | I wszystkę tłustość jej odejmie, jako odejmują tłustość baranka z ofiary spokojnej, i spali ją kapłan na ołtarzu na całopaloną ofiarę Panu. A tak oczyści go kapłan od grzechu jego, którym zgrzeszył, i będzie mu odpuszczony. | [ref] |