| 1 | I stało się za dni Achaza, syna Joatama, syna Uzyjasza, króla Judzkiego, że przyciągnął Rasin, król Syryjski, i Facejasz, syn Romeliasza, króla Izraelskiego, pod Jeruzalem, aby walczył przeciw niemu: ale go nie mógł pokonać. | [ref] |
| 2 | I oznajmiono dynastii Dawida, mówiąc: Zmówiła się Syria z Efraimem. Więc się poruszyło serce jego, i serce ludu jego, jak się poruszają drzewa leśne od wiatru. | [ref] |
| 3 | Wówczas rzekł Pan do Izajasza: Wyjdź teraz przeciw Achazowi, ty, i Sear Jasub, syn twój, na koniec rur sadzawki wyższej, na drogę pola farbierzowego; | [ref] |
| 4 | A powiedz mu: Patrz, abyś się nie zamartwiał; nie bój się, a serce twoje niech się nie lęka tych dwóch knotów tlących się, to jest, zapalczywości gniewu Rasina z Syryjczykami, i syna Romelijasza, | [ref] |
| 5 | Ponieważ, złą radę uradzili przeciw tobie Syryjczyk, Efraim, i syn Romelijasza, mówiąc: | [ref] |
| 6 | Wybierzmy się przeciwko ziemi Judzkiej, przeraźmy ją i podbijmy dla siebie, a królem nad nią ustanowimy syna Tabeela! |
| 7 | Tak mówi Pan Panujący: Nie stanie się, i nie będzie tak. | [ref] |
| 8 | Ponieważ głową Syrii jest Damaszek, a głową Damaszku Rasin; więc niebawem, bo za sześćdziesiąt pięć lat zniszczony Efraim nie będzie już istniał jako naród. | [ref] |
| 9 | Głową Efraima jest Samaria, a głową Samarii jest syn Remaliasza. Jeśli nie uwierzycie, na pewno nie dostaniecie wsparcia. | [ref] |
| 10 | Nadto jeszcze rzekł Pan do Achaza, mówiąc: | [ref] |
| 11 | Żądaj dla siebie znaku od Pana, Boga twego, bądź na dole nisko, bądź wysoko w górze. | [ref] |
| 12 | Wówczas odpowiedział Achaz: Nie będę żądał, ani będę kusił Pana. | [ref] |
| 13 | A prorok rzekł: Słuchaj teraz, dynastio Dawida! Nie dość, że uprzykrzacie się ludziom, to się jeszcze uprzykrzacie Bogu mojemu? | [ref] |
| 14 | Więc wam Pan sam da znak. Oto panna pocznie i porodzi syna, a nazwie imię jego Immanuel. | [ref] |
| 15 | Masło i miód jeść będzie, ażby umiał odrzucać złe, a obierać dobre. - | [ref] |
| 16 | Owszem, pierwej niż będzie umiało to dziecię odrzucać złe i obierać dobre, ziemia, którą się ty brzydzisz, opuszczona będzie od dwóch królów swoich. | [ref] |
| 17 | Ale na cię Pan przywiedzie i na lud twój, i na dom ojca twego, dni, jakich nie było ode dnia, którego odstąpił Efraim od Judy, a to przez króla Assyryjskiego. | [ref] |
| 18 | Albowiem stanie się dnia onego, że zaświśnie Pan na muchy, które są na koócu rzek Egipskich, i na pszczoły, które są w ziemi Assyryjskiej. | [ref] |
| 19 | I przyjdą a usiądą wszystkie w dolinach pustych, i w rozpadlinach skalnych, i na wszystkich drzewach urodzajnych. | [ref] |
| 20 | Dnia onego ogoli Pan brzytwą najętą przez tych, którzy są za rzeką, to jest (przez króla Assyryjskiego) głowę, i włosy na nogach, także i brodę wszcząt ogoli. | [ref] |
| 21 | I stanie się dnia onego, że ledwie człowiek żywo krówkę, albo dwie owce zachowa. | [ref] |
| 22 | A wszakże dla obfitości mleka, którego nadoi, będzie jadł masło; masło zaiste i miód będzie jadł, ktokolwiek pozostanie w ziemi. | [ref] |
| 23 | Stanie się też onegoż dnia, iż każde miejsce, gdzie było tysiąc winnych macic za tysiąc srebrników, ostem i cierniem porośnie. | [ref] |
| 24 | Tedy z strzałami i z łukiem tam chodzić będą; bo ostem i cierniem zarośnie wszystka ziemia. | [ref] |
| 25 | Na wszystkie też góry, które motyką kopane być mogą, nie przyjdzie strach ostu i ciernia; ale będą na pastwisko wołom, i na podeptanie owcom. | [ref] |