| 1 | Biada tobie, który łupisz, chociażeś sam nie złupiony, i który zdradzasz, chociażeś sam nie był zdradzony! Gdy łupić przestaniesz, będziesz też złupiony; gdy zdradzać przestaniesz, będą cię też zdradzać. | [ref] |
| 2 | Panie! zmiłuj się nad nami, ciebie oczekujemy. Bądź ramieniem swoich na każdy poranek, a zbawieniem naszem czasu utrapienia. | [ref] |
| 3 | Przed głosem ogromnym rozpierzchną się narody; przed wywyższeniem twojem rozproszą się poganie. | [ref] |
| 4 | I będą zebrane łupy wasze, jako zbierają chrząszcze; a jako przypada szaraócza, tak oni przypadną na nie. | [ref] |
| 5 | Pan będzie wywyższony, bo mieszka na wysokości; napełni Syon sądem i sprawiedliwością. | [ref] |
| 6 | Mądrość i umiejętność będą utwierdzeniem czasów twoich, siłą i obfitem zbawieniem twem, a bojaźó Paóska skarbem twoim. | [ref] |
| 7 | Oto mocarze ich wołają na dworze, posłowie pokoju gorzko płaczą. | [ref] |
| 8 | Spustoszały drogi, przestano ścieszką chodzić; złamał przymierze, znieważył miasta, a człowieka za nic sobie nie ma. | [ref] |
| 9 | Płakała i zwątlała ziemia; zawstydzony jest Liban i uwiądł; Saron się stał jako pustynia, i otłuczono Basan i Karmel. | [ref] |
| 10 | Teraz powstanę, mówi Pan, teraz się wywyższę, teraz się podniosę. | [ref] |
| 11 | Począwszy słomę, urodzicie mierzwę; duch wasz was pożre jako ogieó. | [ref] |
| 12 | I będą narody, jako wypalone wapno; będą jako ciernie wycięte, ogniem spalone. | [ref] |
| 13 | Słuchajcie, którzyście daleko, com uczynił, a bliscy poznajcie moc moję. | [ref] |
| 14 | Zlękli się na Syonie grzesznicy, strach zdjął obłudników mówiących: Któż z nas ostać się może przed ogniem pożerającym? Któż z nas ostać się może przed płomieniem wiecznym? | [ref] |
| 15 | Ten, który chodzi w sprawiedliwości, a mówi, co jest prawego; który się zyskiem niesprawiedliwym brzydzi; który otrząsa ręce swe, aby darów nie brał; który zatula uszy swe, aby nie słuchał o rozlaniu krwi, i zamruża oczy swoje, aby nie patrzał na złe: | [ref] |
| 16 | Ten na wysokościach mieszkać będzie, zamki na skałach będą ucieczką jego; chleb jego dany mu będzie, wody jego nie ustaną. | [ref] |
| 17 | Króla w piękności jego oglądają oczy twoje, ujrzą i ziemię daleką. | [ref] |
| 18 | Serce twoje będzie rozmyślało o starchu, mówiąc: Gdzie teraz jest pisarz? gdzież teraz jest poborca? gdzież jest obliczający wieże? | [ref] |
| 19 | Ludu okrutnego nie oglądasz, ludu głębokiej mowy, któregoś nie słyszał, i języka obcego, któregobyś nie rozumiał. | [ref] |
| 20 | Wejrzyj na Syon, miasto uroczystych swiąt naszych, oczy twoje niechaj patrzą na Jeruzalem, na mieszkanie spokojne, na namiot, który nie będzie przeniesion; kołki jego na wieki się nie poruszą, a żaden powróz jego nie zerwie się, | [ref] |
| 21 | Przeto, że nam na tem miejscu Pan wielmożny jest rzekami strumieni szerokich, po których nie pójdą z wiosłami, ani okręt wielki po nich przechodzić będzie. | [ref] |
| 22 | Bo Pan jest sędzia nasz, Pan zakonodawca nasz; Pan król nasz; on nas zbawi. | [ref] |
| 23 | Osłabiały powrozy twoje, nie będą mogły w klubie zatrzymać masztu twego, ani rozciągną żaglów. Tedy rozdzielone będą łupy korzyści wielkiej, że i chromi rozchwycą łupy. | [ref] |
| 24 | A nie rzecze żaden z obywateli: Zachorowałem; lud, który mieszka w nim, uwolniony będzie od nieprawości. | [ref] |