| 1 | Potemem się obrócił i ujrzałem wszystkie uciski, które się dzieją pod słoócem, a oto widziałem łzy uciśnionych, którzy nie mają pocieszyciela, ani mocy, aby uszli rąk tych, którzy ich ciemiężą; a nie mają, mówię, pocieszyciela. | [ref] |
| 2 | Dlategom ja umarłych, którzy już zeszli, więcej chwalił, niżeli żywych, którzy jeszcze aż dotąd żyją. | [ref] |
| 3 | Owszem szczęśliwy jest nad tych obydwóch ten, który jeszcze nie był, który nie widział nic złego, które się dzieje pod słoócem. | [ref] |
| 4 | Bom widział, że wszelaka praca i każde dzieło dobre jest ku zazdrosci jednych drugim. I toć jest marność i utrapienie ducha. | [ref] |
| 5 | Głupi składa ręce swe, a je ciało swoje. | [ref] |
| 6 | Lepsza jest pełna garść z pokojem, niżeli obie garści pełne z pracą i z udręczeniem ducha. | [ref] |
| 7 | Znowu obróciwszy się ujrzałem drugą marność pod słoócem. | [ref] |
| 8 | Jest kto samotny, niemając żadnego, ani syna, ani brata, a wżdy niemasz koóca wszelakiej pracy jego, ani oczy jego mogą się nasycić bogactwem. Nie myśli: Komuż ja pracuję, tak że i żywotowi swemu ujmuję dobrego. I toć jest marność, i ciężkie udręc zenie. | [ref] |
| 9 | Lepiej jest we dwóch być, niż jednemu; mają zaiste dobry pożytek z pracy swojej. | [ref] |
| 10 | Bo jeźli jeden upadnie, drugi podźwignie towarzysza swego. A tak biada samotnemu, gdyby upadł! bo nie ma drugiego, coby go podźwignął. | [ref] |
| 11 | Także będąli dwaj społu leżeć, zagrzeją się; ale jeden jakoż się zagrzeje? | [ref] |
| 12 | Owszem jeźliby kto jednego przemagał, dwaj mu się zastawią; a sznur troisty nie łacno się zerwie. | [ref] |
| 13 | Lepszy jest chłopiec ubogi a mądry, niżeli król stary a głupi, który już nie umie przyjmować napominania. | [ref] |
| 14 | Bo ów z więzienia wychodzi, aby królował, a ten i w królestwie swojem zubożeć może. | [ref] |
| 15 | Widziałem wszystkich żyjących, którzy chodzą pod słoócem, że przestawali z chłopięciem, potomkiem onego, który miał nastąpić na królestwo po nim. | [ref] |
| 16 | Nie było koóca niestatkowi wszystkiego ludu, którykolwiek był przed nimi; nie będąć się potomkowie cieszyć z niego. A tak i to jest marność, i utrapienie ducha. | [ref] |
| 17 | Strzeż nogi twojej, gdy idziesz do domu Bożego, a bądź skłonniejszym ku słuchaniu, niżeli ku dawaniu ofiar ludzi głupich; boć oni nie wiedzą, że źle czynią. |