Księga Psalmów rozdział 57

1	(Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, złoty psalm Dawidowy, kiedy uciekał przed Saulem do jaskini.)	[ref]
2	Zmiłuj się nademną, o Boże! zmiłuj się nademną; albowiem w tobie ufa dusza moja, a do cienia skrzydeł twoich uciekam się; aż przeminie utrapienie.	[ref]
3	Będę wołał do Boga najwyższego, do Boga, który wykonywa sprawę moję.	[ref]
4	On pośle z nieba, i wybawi mię od pohaóbienia tego, który mię chce pochłonąć. Sela. Pośle mi Bóg miłosierdzie swoje i prawdę swą.	[ref]
5	Dusza moja jest w pośród lwów; leżę miedzy palącymi, między synami ludzkimi, których zęby jako włócznie i strzały, i język ich miecz ostry.	[ref]
6	Wywyżże się nad niebiosa, o Boże! a nade wszystką ziemią chwała twoja.	[ref]
7	Sieci zastawili na nogi moje, nachylili duszę moję, wykopali dół przed obliczem mojem; ale sami wpadli weó. Sela.	[ref]
8	Gotowe jest serce moje, Boże! gotowe jest serce moje; śpiewać i wychwalać cię będę.	[ref]
9	Ocuć się chwało moja! ocuć się, lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstaję.	[ref]
10	Będę cię wysławiał między ludem, Panie! a będęć śpiewał między narodami.	[ref]
11	Albowiem wielkie jest aż do niebios miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja.	[ref]
12	Wywyżże się nad niebiosa, o Boże! a nade wszystką ziemię wywyż chwałę twoję.