1 | (Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm.) | [ref] |
2 | Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi! | [ref] |
3 | Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi! | [ref] |
4 | Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność. | [ref] |
5 | Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję. | [ref] |
6 | Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć? | [ref] |
7 | Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się. | [ref] |
8 | Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zaó. | [ref] |
9 | (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.) | [ref] |
10 | Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu. | [ref] |
11 | Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje. | [ref] |
12 | Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi. | [ref] |
13 | Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną. | [ref] |
14 | Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela. | [ref] |
15 | Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. | [ref] |
16 | Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela. | [ref] |
17 | Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego. | [ref] |
18 | Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego. | [ref] |
19 | A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił: | [ref] |
20 | Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości. | [ref] |
21 | Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną. |