Księga Psalmów rozdział 2

1	Dlaczego zmawiają się narody, a ludy snują plany próżne?	[ref]
2	Królowie i władcy ziemi zorganizowali się przeciw Bogu i Jego Pomazańcowi.	[ref]
3	"Przerwijmy łączące nas z nimi więzi i odrzućmy ich jarzmo".	[ref]
4	Zasiadający w niebiosach będzie się śmiał. Pan ich wyśmieje.	[ref]
5	Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,	[ref]
6	Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.	[ref]
7	Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.	[ref]
8	Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.	[ref]
9	Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduóskie pokruszysz ich.	[ref]
10	Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!	[ref]
11	Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.	[ref]
12	Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.	[ref]