| 1 | Tedy Atalija, matka Ochozyjaszowa, widząc iż umarł syn jej, powstała, i wytraciła wszystko nasienie królewskie. | [ref] |
| 2 | Ale wziąwszy Josaba, córka króla Jorama, siostra Ochzyjaszowa, Joaza, syna Ochozyjaszowego, ukradła go z pośrodku synów królewskich, które zabijano; tego i z mamką jego w pokoju łożnicy skryła przed Ataliją, i nie zabito go. | [ref] |
| 3 | I był przy niej w domu Paóskim skryty przez sześć lat, których Atalija królowała nad ziemią. | [ref] |
| 4 | Potem roku siódmego posławszy Jojada, przyzwał rotmistrzów, hetmanów i żołnierzy, i wprowadził je do siebie do domu Paóskiego, a uczyniwszy z nimi przymierze, przywiódł, je do przysięgi w domu Paóskim, i ukazał im syna królewskiego. | [ref] |
| 5 | I rozkazał im, mówiąc: Toć jest co uczynicie: trzecia część z was, którzy przychodzicie w sabat, a trzymywacie straż, niech będzie przy domu królewskim: | [ref] |
| 6 | A trzecia część z was zostanie w bramie Sur; trzecia część zasię będzie w bramie, która jest za żołnierzami; a będziecie trzymali straż przy tym domu dla jakiego gwałtu. | [ref] |
| 7 | A dwie części z was wszystkich wychodzących w sabat niech trzymają straż domu Paóskiego około króla. | [ref] |
| 8 | A tak obstąpicie króla około, każdy mając broó swą w rękach swych; a ktobykolwiek przyszedł do waszego szyku, niech będzie zabity, a wy będziecie przy królu, gdy wychodzić i wchodzić będzie. | [ref] |
| 9 | I uczynili rotmistrze oni według wszystkiego, co im był rozkazał Jojada kapłan; a wziąwszy każdy męże swe, którzy przychodzili w sabat, i którzy odchodzili w sabat, przyszli do Jojady kapłana. | [ref] |
| 10 | Tedy dał kapłan rotmistrzom włócznie i tarcze, które były króla Dawida, które były w domu Paóskim. | [ref] |
| 11 | I stali żołnierze, każdy mając broó swoję w rękach swych, od prawej strony domu aż do lewej strony domu przeciwko ołtarzowi, i przeciwko domowi około króla zewsząd. | [ref] |
| 12 | Tedy wywiódł syna królewskiego, i włożył naó koronę, i świadectwo. I uczynili go królem, i pomazali go, a klaskając rękoma mówili: Niech żyje król! | [ref] |
| 13 | Wtem usłyszawszy Atalija krzyk zbiegającego się ludu, weszła do ludu do domu Paóskiego. | [ref] |
| 14 | A gdy ujrzała, że oto król stał na majestacie według zwyczaju, a książęta i trąby około króla, a wszystek lud ziemi weselący się, i trąbiący w trąby, rozdarła Atalija odzienie swoje, i wołała: Sprzysiężenie, sprzysiężenie! | [ref] |
| 15 | Przetoż rozkazał Jojada kapłan rotmistrzom, którzy byli nad wojskiem, i rzekł do nich: Wywiedźcie ją z zagrodzenia kościoła, a ktobykolwiek chciał iść za nią, niech zabity będzie mieczem; bo rzekł był kapłan: Niech nie będzie zabita w domu Paóskim. | [ref] |
| 16 | I uczynili jej plac; a gdy przyszła na drogę, którą wodzono konie do domu królewskiego, tamże jest zabita. | [ref] |
| 17 | Tedy uczynił Jojada przymierze między Panem, i między królem, i między ludem, aby byli ludem Paóskim; także między królem i między ludem. | [ref] |
| 18 | I wszedł wszystek lud onej ziemi do domu Baalowego, i zburzyli go; ołtarze jego i obrazy jego połamali do szczętu; nadto Matana, kapłana Baalowego, zabili przed ołtarzami. I postanowił znowu kapłan przełożone nad domem Paóskim. | [ref] |
| 19 | Potem wziąwszy rotmistrze, i hetmany, i żołnierze, i wszystek lud onej ziemi, prowadzili króla z domu Paóskiego, i przyszli drogą aż ku bramie żołnierzy, do domu królewskiego. I usiadł na stolicy królewskiej. | [ref] |
| 20 | I weselił się wszystek lud onej ziemi, a miasto się uspokoiło, gdy Ataliją zabito mieczem podle domu królewskiego. | [ref] |
| 21 | A było siedm lat Joazowi, gdy począł królować. | [ref] |
| 22 | Roku siódmego Jehu począł królować Joaz, a czterdzieści lat królował w Jeruzalemie; imię matki jego było Sebija z Beersaby. |
| 23 | I czynił Joaz, co dobrego było w oczach Paóskich, po wszystkie dni swoje, których go uczył Jojada kapłan. |
| 24 | Wszakże wyżyny nie były zniesione; jeszcze lud ofiarował i kadził na onych wyżynach. |
| 25 | I rzekł Joaz do kapłanów: Wszystkie pieniądze poświęcone, które przychodzą do domu Paóskiego, pieniądze tych, którzy idą w liczbę, pieniądze każdego z osobna według szacunku jego, i wszystkie pieniądze, które ktokolwiek dobrowolnie znosi do domu Paóskiego, |
| 26 | Te wezmą do siebie kapłani każdy od znajomego swego; a oni naprawią skazę domu Paóskiego wszędy, gdzieby się znalazła skaza. |
| 27 | I stało się roku dwudziestego i trzeciego króla Joaza, gdy jeszcze nie poprawili byli kapłani skazy domu, |
| 28 | Że wezwał król Joaz Jojady kapłana, i innych kapłanów, i mówił do nich: Przecz nie oprawujecie skazy domu? Przetoż teraz nie bierzcie pieniędzy od znajomych waszych, ale one na poprawę skazy domu oddawajcie. |
| 29 | I zezwolili na to kapłani; żeby nie brali pieniędzy od ludu, i żeby nie poprawiali skazy domu. |
| 30 | Przetoż wziąwszy Jojada kapłan skrzynię jednę, uczynił dziurę w wieku jej, a postawił ją przy ołtarzu po prawej stronie, kędy wchodzono do domu Paóskiego. I kładli w nię kapłani, którzy strzegli progu, wszystkie pieniądze, które wnoszono do domu Paóskiego. |
| 31 | A gdy widzieli, że było wiele pieniędzy w skrzyni, tedy przychodził pisarz królewski, i kapłan najwyższy, którzy zliczywszy chowali one pieniądze, które się znajdowały w domu Paóskim. |
| 32 | I dawali pieniądze gotowe w ręce rzemieślników, przełożonych nad robotą domu Paóskiego; a ci je wydawali na cieśle, i na robotniki, którzy poprawiali domu Paóskiego; |
| 33 | I na murarze, i na te, co ciosali kamienie, i na kupowanie drzewa, i ciosanego kamienia, ku poprawie skazy domu Paóskiego, i na wszystek nakład ku poprawie domu onego. |
| 34 | Wszakże nie sprawowano do domu Paóskiego kubków srebrnych, naczynia do muzyki, miednic, i trąb, żadnego naczynia złotego, i naczynia srebrnego, z pieniędzy, które przynoszono do domu Paóskiego; |
| 35 | Ale rzemieślnikom przełożonym nad robotą dawali je, i poprawiali za nie domu Paóskiego. |
| 36 | A nie słuchano liczby tych ludzi, którym dawano pieniądze w ręce ich, aby wydawali rzemieślnikom, ponieważ to oni wiernie odprawowali. |
| 37 | Ale pieniądze za występek, i pieniądze za grzechy, nie były wnoszone do domu Paóskiego; kapłanom się dostawały. |
| 38 | Tedy wyciągnął Hazael, król Syryjski, a walczył przeciwko Giet, i wziął je. Potem obrócił Hazael twarz swoję, aby ciągnął przeciwko Jeruzalemowi. |
| 39 | Przetoż wziął Joaz, król Judzki, wszystkie rzeczy poświęcone, które byli poświęcili Jozafat i Joram, i Ochozyjasz, ojcowie jego, królowie Judzcy, i to, co był sam poświęcił, i wszystko złoto, które się znalazło w skarbach domu Paóskiego, i domu królewskiego, a posłał to do Hazaela, króla Syryjskiego, i odciągnął od Jeruzalemu. |
| 40 | Ale insze sprawy Joazowe, i wszystko co czynił, azaż to nie jest napisane w kronikach o królach Judzkich? |
| 41 | Potem powstawszy słudzy jego sprzysięgli się między sobą i zabili Joaza w Betmello, którędy chodzą do Selli; |
| 42 | To jest, zabili go Josachar, syn Semaatowy, i Jozabad, syn Sommerowy; ci słudzy jego zabili go, i umarł. A pochowali go z ojcami jego w mieście Dawidowem, i królował Amazyjasz, syn jego, miasto niego. |