| 1 | Gdy mówili [rozmawiali] oni do [z] ludzi, nadciągnęli [zbliżyli się, stanęli obok] kapłani i komendant [oficer, dowódca] świątyni i Saduceusze, | [ref] |
| 2 | Zaniepokojeni [rozdrażnieni, zatroskani] przez [z powodu] nauczania [uczenia] ludu i głoszenia [zwiastowania] w [przez] Jeszu zmartwychwstania [powstania, wskrzeszenia] z [spośród] umarłych, | [ref] |
| 3 | I nałożyli [na nich] swoje dłonie i zatrzymali [umieścili] ich w przetrzymaniu [więzieniu] na [do] jutro; było bowiem już późno [wieczór nastał]. | [ref] |
| 4 | Wielu zaś słuchających (tej) nauki [słowa], zaufali [uwierzyli], i wyniosła (się) [stała się, doszła, osiągnęła] liczba mężów [mężczyzn] (do) jakby [około] pięciu tysięcy. | [ref] |
| 5 | Stało (się) jednak [zaś] nazajutrz [jutro], spotkanie [zostali zgromadzeni] ich przywódcy [władcy, przełożeni] i starsi i znawcy Pism [uczeni w piśmie, pisarze] w Jeruszalem [Jerozolimie], | [ref] |
| 6 | i Annasz arcykapłan i Kajfasz i Jan i Aleksander, i ilu [jakikolwiek, jak wielu] byli z rodu [rodziny] arcykapłańskiego, | [ref] |
| 7 | i postawiwszy ich (w) środku, pytali: 'W jakiej [jakiego rodzaju] mocy, czy [lub] w czyim [jakim] imieniu [nazwie], uczyniliście [zrobiliście] to wy? | [ref] |
| 8 | Wtedy [wówczas] Petros [Piotr], napełniony Tchnieniem [Duchem, powiewem] Świętym [wyodrębnionym (do czystości)], rzekł do nich: 'Władcy [przełożeni] ludu i starsi, | [ref] |
| 9 | Jeśli nas [my] dzisiaj sądzeni za [z powodu] dobrodziejstwo [uczynienie dobra] człowiekowi słabemu [niedomagającemu, choremu], w czym [przez co] on zbawiony [uratowany, uzdrowiony], | [ref] |
| 10 | wiadome [znajome] niech (jest) wszystkim wam i całemu ludowi Iszraela, że w imieniu [nazwie] Jeszu Pomazańca [Chrystusa, Mesjasza] Nazarejczyka, którego wy ukrzyżowaliście, którego Bóg wzbudził [poniósł, wskrzesił] z martwych, w [przez] tego ten stoi przed wami zdrowy. | [ref] |
| 11 | Ten [To] jest [stanowi] kamień, odrzucony [lekceważony, pominięty] przez was, konstruktorów [budowniczych], który stał się wiodącym [naczelny, główny] kamieniem węgielnym [narożnym]. | [ref] |
| 12 | I zbawienie [ratunek] nie jest w nikim innym, gdyż nie ma innego imienia [nazwy] pod nieboskłonem [pod niebem], które zostało dane wśród ludzi, przez które powinniśmy [musimy] być ocaleni [uratowani]. | [ref] |
| 13 | Dostrzegając [zauważając] jednak śmiałość [odwagę] Petru [Piotra] i Joannu [Jana], i uświadamiając sobie [rozpoznając], że są to ludzie niepiśmienni [niewykształceni] i prości [zwyczajni], byli zdumieni; i poznali ich [rozpoznawali ich], że z Jeszu byli [towarzyszyli]. | [ref] |
| 14 | Także człowieka widząc [patrząc], razem z nimi stojącego, uleczonego nic mieli zarzucić [przeciwko]. | [ref] |
| 15 | Rozkazawszy [nakazawszy] im zaś wyjść na zewnątrz z rady [sanhedrynu], naradzali się [spierali się] między sobą. | [ref] |
| 16 | mówiąc: Co zrobimy [uczynilibyśmy] tym mężczyznom [ludziom]? Ponieważ [gdyż] rzeczywiście [prawdziwie] bowiem znany [oczywisty] znak [cud, znamię] stało [zaistniał] (się) przez nich wszystkim zamieszkującym [mieszkającym] Jeruszalem jawne [widoczne] i nie możemy zaprzeczyć [wyprzeć, odrzucić]. | [ref] |
| 17 | lecz [ale] aby [żeby] nie w większym rozpowszechnieniu w [między] ludźmi, postanowimy [postawimy warunek] im, aby [żeby] już więcej nie przemawiali [by nie kontynuowali mówienia] w tym imieniu do żadnej osoby [nikogo z ludzi]. | [ref] |
| 18 | I wezwawszy ich nakazali ogólnie nie mówić ani nauczać w imię Jeszu. | [ref] |
| 19 | Zaś Petros [Piotr] i Joanos [Jan] odpowiadając, rzekli do nich: Czy słuszne [sprawiedliwe, poprawne] jest w [przed] Bogiem was słuchać bardziej niż Boga, osądźcie [rozstrzygnijcie], | [ref] |
| 20 | Nie możemy bowiem, my co widzieliśmy i usłyszeliśmy nie mówić. | [ref] |
| 21 | Ci zaś [jednak] grożąc, uwolnili [wypuścili] ich, nic [niczego] nie znajdując [znaleźli] jak [w jaki sposób] ukarać ich, ze względu [z powodu] na lud [tłum], że [ponieważ] wszyscy [każdy] chwalili [oddawali chwałę] Boga za to co się stało. | [ref] |
| 22 | Lat bowiem [ponieważ] był [miał] więcej niż czterdzieści mężczyzna [człowiek], na którego stał się [zaistniał] ten znak [cud] tego uzdrowienia. | [ref] |
| 23 | Uwolnieni zaś [jednak] przyszli do [do swoich] własnych i opowiedzieli [zrelacjonowali] ile [jak dużo] do [im] arcykapłani [naczelni kapłani] i starsi [prezbiterzy] mówili [nakazali]. | [ref] |
| 24 | Ci zaś [jednak] usłyszawszy [wysłuchawszy] jednomyślnie [zgodnie] podnieśli [zabrali] głos [język] do Boga i powiedzieli [mówili]˙ Władco [Panie], ty [ten] który stworzyłeś [uczyniłeś] niebo i ziemię i morze i wszystko, co jest w nich [w nich]. | [ref] |
| 25 | Ten {ojca naszego} przez Tchnienie [Ducha] święte ustami Dauida [Dawida] sługi [chłopca] Twego powiedziałeś: Dlaczego [Po co] burzą [parskają] narody i ludy knują rzeczy próżne? | [ref] |
| 26 | Powstali [stanęli blisko, zajęli pozycję] władcy [królowie] ziemi i pierwsi [przełożeni, liderzy] zeszli się razem przeciwko Panu i przeciwko Jego Pomazańcowi [Mesjaszowi, Chrystusowi]. | [ref] |
| 27 | Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jeszu, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z narodami i pokoleniami Iszraela | [ref] |
| 28 | aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzyły. | [ref] |
| 29 | A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą, | [ref] |
| 30 | gdy Ty wyciągać będziesz swą rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię świętego Sługi Twego, Jeszu". | [ref] |
| 31 | Po tej modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani, wszyscy zostali napełnieni Tchnieniem Świętym i głosili odważnie słowo Boże. | [ref] |
| 32 | Jedno tchnienie i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. | [ref] |
| 33 | Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jeszu, a wszyscy oni mieli wielką łaskę. | [ref] |
| 34 | Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je | [ref] |
| 35 | i przynosili pieniądze ze sprzedaży, i składali je u stóp posłańców [apostołów]. Każdemu też rozdzielano według potrzeby. | [ref] |
| 36 | Tak Józef, nazwany przez posłańców Barnabas, to znaczy "Syn Pocieszenia", lewita rodem z Cypru, | [ref] |
| 37 | sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp posłańców [apostołów]. | [ref] |