| 1 | Potem Pan rzekł do Mojżesza, mówiąc: |
| 2 | Spraw sobie dwie trąby srebrne; robotą ciągnioną uczynisz je, których używać będziesz do zwoływania ludu, i gdyby się wojsko ruszać miało. | [ref] |
| 3 | A gdy zatrąbią w nie, tedy się do ciebie zbieży wszystek lud ku drzwiom namiotu zgromadzenia. | [ref] |
| 4 | A jeźliby w jednę tylko zatrąbiono, tedy się zejdą do ciebie książęta, i hetmani wojsk Izraelskich. | [ref] |
| 5 | Gdyby zaś zatrąbiono głos przerywając, tedy się ruszy obóz leżących na wschód słoóca. | [ref] |
| 6 | A gdy drugi raz zatrąbią, głos przerywając, tedy się ruszy obóz leżących na południe; z przerywaniem trąbić będą, gdy się ruszyć będą mieli. | [ref] |
| 7 | Ale gdy zwoływać lud będziecie, trąbić będziecie, a nie będziecie przerywać. | [ref] |
| 8 | A synowie Aaronowi, kapłani, trąbić będą w trąby: i będzie wam to za ustawę wieczną w potomstwie waszem. | [ref] |
| 9 | A gdy wyciągniecie na wojnę w ziemi waszej przeciwko nieprzyjacielowi, któryby was trapił, z przerywaniem w trąby trąbić będziecie; a przyjdziecie na pamięć przed Panem, Bogiem waszym, i zachowani będziecie od nieprzyjciół waszych. | [ref] |
| 10 | W dzieó także wesela waszego, i w święta uroczyste wasze, i na nowiu miesięcy waszych, będziecie trąbić w te trąby przy ofiarach waszych całopalnych, i przy ofiarach waszych spokojnych, i przywiodą was na pamięć przed Bogiem waszym; Ja Pan, Bóg wasz. | [ref] |
| 11 | I stało się roku wtórego, miesiąca wtórego, dnia dwudziestego tegoż miesiąca, że się podniósł obłok przybytku świadectwa. | [ref] |
| 12 | I ruszyli się synowie Izraelscy z hufcami swymi z puszczy Synaj, a stanął obłok na puszczy Faran. | [ref] |
| 13 | I ruszyli się najpierwej tak, jako był Pan rozkazał przez Mojżesza. | [ref] |
| 14 | Albowiem ruszyła się chorągiew obozu synów Judowych naprzód z hufcami swemi, a nad wojskiem jego był hetman Naason, syn Aminadabów. | [ref] |
| 15 | A nad wojskiem pokolenia synów Isascharowych był hetmanem Natanael, syn Suharów. | [ref] |
| 16 | A nad wojskiem pokolenia synów Zabulonowych był hetmanem Elijab, syn Helonów. | [ref] |
| 17 | Zatem złożono przybytek, i ciągnęli synowie Gersonowi, i synowie Merarego, niosąc przybytek. | [ref] |
| 18 | Ruszyła się zaś chorągiew obozu Rubenowego z hufcami swemi, a nad wojskiem jego był hetmanem Elisur, syn Sedeurów. | [ref] |
| 19 | A nad wojskiem pokolenia synów Symeonowych był hetmanem Selumijel, syn Surysaddajów. | [ref] |
| 20 | A nad wojskiem też pokolenia synów Gadowych był hetmanem Elijazaf, syn Duelów. | [ref] |
| 21 | Zatem ruszyli się Kaatytowie, niosąc świątnicę, i stanowili przybytek, aż ci nadciągnęli. | [ref] |
| 22 | Potem ruszyła się chorągiew obozu synów Efraimowych z hufcami swemi, a nad wojskiem jego był hetmanem Elisama, syn Ammiudów. | [ref] |
| 23 | Nad wojskiem zaś pokolenia synów Manasesowych był hetmanem Gamalijel, syn Pedasurów. | [ref] |
| 24 | Nad wojskiem zaś pokolenia synów Benjaminowych był hetmanem Abidan, syn Gedeonów. | [ref] |
| 25 | Potem ruszyła się chorągiew obozu synów Danowych zawierając wszystkie obozy z wojski ich, a nad wojskiem jego był hetmanem Achyjezer, syn Ammisaddajów. | [ref] |
| 26 | A nad wojskiem pokolenia synów Eserowych był hetmanem Pagijel, syn Ochranów. | [ref] |
| 27 | A nad wojskiem pokolenia synów Neftalimowych był hetmanem Ahira, syn Enanów. | [ref] |
| 28 | Takieć było ciągnienie synów Izraelskich z hufcami ich; i tak ciągnęli. | [ref] |
| 29 | Potem rzekł Mojżesz do Hobaba, syna Raguelowego Madyjaóczyka, świekra swego: My ciągniemy do miejsca, o którem rzekł Pan: Dam je wam. Pójdź z nami, a uczynimyć dobrze, ponieważ Pan obiecał wiele dobrego Izraelowi. | [ref] |
| 30 | Któremu on odpowiedział: Nie pójdę: ale się wrócę do ziemi mojej i do rodziny mojej. | [ref] |
| 31 | I rzekł Mojżesz: Proszę, nie opuszczaj nas; bo ty wiesz, gdzie byśmy na puszczy obóz stanowić mieli, i będziesz przewodnikiem naszym. | [ref] |
| 32 | A jeźliż pójdziesz z nami, i spotka nas to dobre, którem nam Pan uczyni dobrze, i my dobrze uczynimy tobie. | [ref] |
| 33 | I odciągnęli od góry Paóskiej drogą trzech dni, a skrzynia przymierza Paóskiego szła przed nimi drogą trzech dni, aby im upatrzyła miejsce odpocznienia. | [ref] |
| 34 | A obłok Paóski szedł nad nimi we dnie, gdy się ruszali z stanowiska. | [ref] |
| 35 | A gdy się ruszyć miała skrzynia, tedy mawiał Mojżesz: Powstaó Panie, a niech będą rozproszeni nieprzyjaciele twoi, a niech uciekają, którzy cię nienawidzą, przed obliczem twojem. | [ref] |
| 36 | A gdy zaś stanęła, tedy mówił: Nawróć się Panie do niezliczonego mnóstwa wojska Izraelskiego. | [ref] |