| 1 | Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohaóbienie nasze. | [ref] |
| 2 | Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców. | [ref] |
| 3 | Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy. | [ref] |
| 4 | Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy. | [ref] |
| 5 | Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć. | [ref] |
| 6 | Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba. | [ref] |
| 7 | Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy. | [ref] |
| 8 | Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich. | [ref] |
| 9 | Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy. | [ref] |
| 10 | Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu. | [ref] |
| 11 | Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich. | [ref] |
| 12 | Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości. | [ref] |
| 13 | Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają. | [ref] |
| 14 | Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieócy przestali pieśni swoje. | [ref] |
| 15 | Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło. | [ref] |
| 16 | Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli! | [ref] |
| 17 | Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze; | [ref] |
| 18 | Dla góry Syoóskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej. | [ref] |
| 19 | Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu. | [ref] |
| 20 | Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas? | [ref] |
| 21 | Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były. | [ref] |
| 22 | Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo? | [ref] |