| 1 | Lepszy jest kęs suchego chleba a w pokoju, niżeli pełen dom nabitego bydła ze swarem. | [ref] |
| 2 | Sługa roztropny będzie panował nad synem, który jest ku haóbie; a między braćmi będzie dzielił dziedzictwo. | [ref] |
| 3 | Tygiel srebra a piec złota doświadcza; ale Pan serc dośwadcza. | [ref] |
| 4 | Zły pilnuje warg złośliwych, a kłamca słucha języka przewrotnego. | [ref] |
| 5 | Kto się naśmiewa z ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; a kto się raduje z upadku czyjego, nie ujdzie pomsty. | [ref] |
| 6 | Korona starców są synowie synów ich, a ozdoba synów są ojcowie ich. | [ref] |
| 7 | Nie przystoi mowa poważna głupiemu, dopieroż księciu usta kłamliwe. | [ref] |
| 8 | Jako kamieó drogi, tak bywa dar wdzięczny temu, który go bierze; do czegokolwiek zmierzy, zdarzy mu się. | [ref] |
| 9 | Kto pokrywa przestępstwo, szuka łaski; ale kto wznawia rzeczy, rozłącza przyjaciół. | [ref] |
| 10 | Więcej waży gromienie u roztropnego, niżeli sto plag u głupiego. | [ref] |
| 11 | Uporny tylko złego szuka, dla tego poseł okrutny będzie naó zesłany. | [ref] |
| 12 | Lepiej jest człowiekowi spotkać się z niedźwiedzicą osierociałą, niżeli z głupim w głupstwie jego. | [ref] |
| 13 | Kto oddaje złem za dobre, nie wynijdzie złe z domu jego. | [ref] |
| 14 | Kto zaczyna zwadę, jest jako ten, co przekopuje wodę; przetoż niż się zwada rozsili, zaniechaj go. | [ref] |
| 15 | Kto usprawiedliwia niezbożnego, a winnym czyni sprawiedliwego, oba jednako są obrzydliwością Panu. | [ref] |
| 16 | Cóż po dostatku w ręku głupiego, ponieważ do nabycia mądrości rozumu nie ma? | [ref] |
| 17 | Wszelkiego czasu miłuje przyjaciel, a w ucisku stawia się jako brat. | [ref] |
| 18 | Człowiek głupi daje rękę, czyniąc rękojemstwo przed twarzą przyjaciela swego. | [ref] |
| 19 | Kto miłuje zwadę, miłuje grzech; a kto wynosi usta swe, szuka upadku. | [ref] |
| 20 | Przewrotny w sercu nie znajduje dobrego; a kto jest przewrotnego języka, wpadnie we złe. | [ref] |
| 21 | Kto spłodził głupiego, na smutek swój spłodził go, ani się rozweseli ojciec niemądrego. | [ref] |
| 22 | Serce wesołe oczerstwia jako lekarstwo; ale duch sfrasowany wysusza kości. | [ref] |
| 23 | Niezbożny potajemnie dar bierze, aby podwrócił ścieszki sądu. | [ref] |
| 24 | Na twarzy roztropnego znać mądrość; ale oczy głupiego aż na kraju ziemi. | [ref] |
| 25 | Syn głupi żałością jest ojcu swemu, a gorzkością rodzicielce swojej. | [ref] |
| 26 | Zaiste nie dobra, winować sprawiedliwego, albo żeby przełożeni kogo dla cnoty bić mieli. | [ref] |
| 27 | Kto zawściąga mowy swe, jest umiejętnym; drogiego ducha jest mąż rozumny. | [ref] |
| 28 | Gdy głupi milczy, za mądrego poczytany bywa; a który zatula wargi swoje, za rozumnego. | [ref] |