| 1 | Izali wiesz czas rodzenia kóz skalnych, a kiedy rodzą łanie, postrzegłżeś? | [ref] |
| 2 | Możeszże zliczyć miesiące, jako długo płód noszą? a czas rodzenia ich wieszże? | [ref] |
| 3 | Jako się kurczą, płód swój wyciskają, a rozstępując się z boleścią go pozbywają; |
| 4 | Jako moc biorą dzieci ich, i odchowywują się po zbożach, a odszedłszy nie wracają się do nich. |
| 5 | Któż wypuścił osła dzikiego na wolność? a pęta osła dzikiego któż rozwiązał? | [ref] |
| 6 | Któremu dał pustynię miasto domu jego, a miasto mieszkania jego miejsca słone. | [ref] |
| 7 | On się naśmiewa ze zgrai miejskiej, a na głos tego, co go goni, nic niedba. | [ref] |
| 8 | Patrzy po górach pastwy, a wszelkiej zielonej trawy szuka. | [ref] |
| 9 | Izalić będzie chciał jednorożec służyć, albo będzie nocował u jaśli twoich? | [ref] |
| 10 | Izali możesz zaprządz w powróz swój jednorożca do orania? izali powleka będzie brózdy za tobą? | [ref] |
| 11 | Izali się spuścisz naó, przeto, że wielka moc jego? albo poruczyszli mu robotę twoję? | [ref] |
| 12 | Powierzyszże mu się, żeby zwiózł nasienie twoje, a do gumna twojego zgromadził? | [ref] |
| 13 | Izaliś dał pawiowi piękne skrzydła, a pierze bocianowi i strusiowi? | [ref] |
| 14 | Który niesie na ziemi jajka swoje, a w prochu ogrzewa je. |
| 15 | A nie pomni na to, że je noga zetrzeć, a zwierzę polne zdeptać może. |
| 16 | Zatwardza się przeciwko dzieciom swoim, jakoby nie były jego, a żeby nie była próżna praca jego, nie obawia się. | [ref] |
| 17 | Bo mu nie dał Bóg mądrości, i nie udzielił mu wyrozumienia. | [ref] |
| 18 | Według czasu podnosi się ku górze, a naśmiewa się z konia i z jeźdźca jego. | [ref] |
| 19 | Izali możesz dać koniowi moc? izali rzaniem ozdobisz szyję jego? | [ref] |
| 20 | Izali go ustraszysz jako szaraóczę? i owszem chrapanie nozdrzy jego jest straszne. | [ref] |
| 21 | Kopie dół, a weseli się w mocy swej, i bieży przeciwko zbrojnym. | [ref] |
| 22 | Śmieje się z postrachu, a ani się lęka, ani nazad ustępuje przed ostrzem miecza. | [ref] |
| 23 | Choć na nim chrzęści sajdak, i błyszczy się oszczep, i drzewce. | [ref] |
| 24 | Z grzmotem i z gniewem kopie ziemię, a nie stoi spokojnie na głos trąby. | [ref] |
| 25 | Między trąbami poryza, a z daleka czuje bitwę, krzyk książąt, i wołanie. | [ref] |
| 26 | Izali według twego rozumu lata jastrząb, i rozciąga skrzydła swe ku południowi? | [ref] |
| 27 | Izali na twoje rozkazanie wzbija się orzeł w górę, i składa na wysokich miejscach gniazdo swoje? | [ref] |
| 28 | Na opoce mieszka, i bawi się na ostrej skale, jako na zamku. | [ref] |
| 29 | Stamtąd upatruje sobie pokarm, a daleko oczy jego widzą. | [ref] |
| 30 | Dzieci też jego piją krew, a gdzie są pobici, tam on jest. | [ref] |