| 1 | Potem Adam poznał Ewę, żonę swoję, która poczęła i porodziła Kaina, i rzekła: Otrzymałam męża od Pana. | [ref] |
| 2 | I porodził zasię brata jego Abla; i był Abel pasterzem owiec, a Kain był rolnikiem. | [ref] |
| 3 | I stało się po wielu dni, iż przyniósł Kain z owocu ziemi ofiarę Panu. | [ref] |
| 4 | Także i Abel przyniósł z pierworodztw trzód swoich i z tłustości ich; i wejrzał Pan na Abla i na ofiarę jego. | [ref] |
| 5 | na Kaina zaś i na jego ofiarę nie chciał patrzeć. Smuciło to Kaina bardzo i chodził z ponurą twarzą. | [ref] |
| 6 | Wówczas rzekł Pan do Kaina: Dlaczego jesteś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? | [ref] |
| 7 | Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną; jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim panować. | [ref] |
| 8 | I rozmawiał Kain z Ablem bratem swoim. I stało się, gdy byli na polu, że powstał Kain na Abla brata swego, i zabił go. | [ref] |
| 9 | I rzekł Pan do Kaina: Gdzież jest Abel brat twój? który odpowiedział: Nie wiem; izalim ja stróżem brata mego? | [ref] |
| 10 | I rzekł Bóg: Co zrobiłeś? Krew brata twojego woła do mnie z ziemi. | [ref] |
| 11 | Teraz tedy przeklętym będziesz na ziemi, która otworzyła usta swe, aby przyjęła krew brata twego z ręki twojej. | [ref] |
| 12 | Gdy będziesz sprawował ziemię, nie wyda więcej mocy swej tobie; tułaczem, i biegunem będziesz na ziemi. | [ref] |
| 13 | Kain rzekł do Pana: Zbyt wielka jest wina moja, abym mógł ją znieść. | [ref] |
| 14 | Skoro mnie teraz wypędzasz z tej roli, i mam się ukrywać przed tobą, i być tułaczem i zbiegiem na ziemi, każdy, kto mnie spotka, będzie mógł mnie zabić! | [ref] |
| 15 | Pan mu powiedział: "O, nie! Ktokolwiek by zabił Kaina, siedmiokrotną pomstę poniesie". Dał też Pan znamię Kainowi, aby go nie zabił, ktokolwiek go spotka | [ref] |
| 16 | Tedy odszedł Kain od oblicza Paóskiego, i mieszkał w ziemi Nod, na wschód słoóca od Eden. | [ref] |
| 17 | I poznał Kain żonę swą, która poczęła, i porodziła Enocha; i zbudował miasto, i nazwał imię miasta tego imieniem syna swego, Enoch. | [ref] |
| 18 | I urodził się Enochowi Irad, a Irad spłodził Mawiaela, a Mawiael spłodził Matusaela, a Matusael spłodził Lamecha. | [ref] |
| 19 | I pojął sobie Lamech dwie żony; imię jednej, Ada, a imię drugiej, Sella. | [ref] |
| 20 | Tedy urodziła Ada Jabala, który był ojcem mieszkających w namieciech, i pasterzów. | [ref] |
| 21 | A imię brata jego było Jubal, który był ojcem wszystkich grających na harfie, i na muzyckiem naczyniu. | [ref] |
| 22 | Sella też urodziła Tubalkaina, rzemieślnika wszelkiej roboty, od miedzi i od żelaza. A siostra Tubalkainowa była Noema. | [ref] |
| 23 | Tedy rzekł Lamech żonom swym, Adzie i Selli: Słuchajcie głosu mego, żony Lamechowe, posłuchajcie słów moich; zabiłbym ja męża za zranienie moje, i młodzieóca za siność moję. | [ref] |
| 24 | Jeżeli Kain miał być pomszczony siedmiokrotnie, to Lamek siedemdziesiąt siedem razy! | [ref] |
| 25 | I poznał jeszcze Adam żonę swą, która urodziła syna, i nazwała imię jego Set, mówiąc: Dał mi Bóg inne potomstwo miasto Abla, którego zabił Kain. | [ref] |
| 26 | Setowi też urodził się syn, i nazwał imię jego Enos. Na ten czas poczęto wzywać imienia Paóskiego. | [ref] |