Jeźli mię miłujecie, przykazania moje zachowajcie.

Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten jest, który mię miłuje; a kto mię miłuje, będzie go też miłował Ojciec mój; i ja go miłować będę, i objawię mu siebie samego.

 Jeśli będziecie trwali w przestrzeganiu moich nakazów, to pozostaniecie w mojej miłości, jak Ja przestrzegam nakazów Ojca mojego i trwam w Jego miłości.

 Jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli żyjecie zgodnie z moimi poleceniami.

 Nie miejcie długów u nikogo, chyba że dług odwzajemnionej miłości, ponieważ kto innych miłuje, wypełnia prawo.

 Ponieważ te przykazania: Nie będziesz cudzołożył, nie będziesz zabijał, nie będziesz kradł, nie będziesz fałszywie świadczył, nie będziesz pożądał, i inne sprowadzają się do jednego: Będziesz miłował bliźniego twojego, jak siebie samego.

 Wy bracia jesteście powołani do wolności, ale nie do wolności dla pragnień ciała, przeciwnie w miłości służcie sobie nawzajem.

 Ponieważ całe prawo mieści się w jednym zdaniu: Miłuj bliskich, jak siebie samego.

 Na tym polega miłowanie Boga, że się przestrzega Jego poleceń, a Jego nakazy nie są uciążliwe.

 A jeśli wiemy, że nas słucha, o cokolwiek byśmy prosili, wówczas wiemy, że to co posiadamy, a wcześniej prosiliśmy, pochodzi od Niego.

A teraz proszę cię, pani — nie jak głoszący ci nowy nakaz, lecz ten, który mieliśmy od początku — abyśmy się wzajemnie miłowali.

 Niech w was pozostanie to, co słyszeliście od początku. Jeżeli pozostanie w was to, co słyszeliście od początku, to i wy pozostaniecie w Synu i w Ojcu.