Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.

Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.

Uciśniony jest i utrapiony, a nie otworzył ust swoich; jako baranek na zabicie wiedziony był, i jako owca przed tymi, którzy ją strzygą, oniemiał, i nie otworzył ust swoich.

A ci, którzy przechodzili w pobliżu, ubliżali Mu, kiwając głowami

Podobnie też naczelni kapłani ze znawcami Pisma i starszymi, drwiąc, mówili:

Pokładał ufność w Bogu; niech teraz Go wybawi, jeśli Go uznaje, powiedział przecież: Jestem Synem Boga.

Wówczas powstał arcykapłan, wyszedł na środek i zapytał Jeszu: Nic nie mówisz na to, co ci ludzie zeznają przeciw Tobie?

On jednak milczał, więc arcykapłan zaczął Go pytać: Czy Ty jesteś Pomazaniec, Syn Wielbionego?

Przechodzący w pobliżu obrażali Go i kiwając swoimi głowami, mówiąc: Ej, Ty, który burzysz świątynię i w trzy dni ją odbudowujesz,

Podobnie też naczelni kapłani drwili między sobą razem ze znawcami Pisma i mówili: Innych zbawiał, a siebie samego zbawić nie może.

A zakrywszy go, bili twarz jego i pytali go, mówiąc: Prorokuj, kto jest, co cię uderzył.

I wiele innych rzeczy bluźniąc mówili przeciwko niemu.

I pytał go wielą słów; ale mu on nic nie odpowiadał.

Tedy Jeszu rzekł: Ojcze! odpuść im: boć nie wiedzą, co czynią. A rozdzieliwszy szaty jego, los o nie miotali.

Naśmiewali się też z niego i żołnierze, przystępując, a ocet mu podawając,

A był też i napis napisany nad nim literami Greckiemi i Łacióskiemi i Żydowskiemi: Tenci jest on król żydowski.

Odpowiedzieli tedy Żydowie i rzekli mu: Izali my nie dobrze mówimy, żeś ty jest Samarytanin i dyjabelstwo masz?

Odpowiedział Jeszu: Jać dyjabelstwa nie mam, ale czczę Ojca mego; a wyście mię nie uczcili.

I wszedł zasię do ratusza i rzekł do Jeszu: Skądżeś ty jest? Lecz mu Jeszu nie dał odpowiedzi.

Odpowiedział Jeszu: Nie miałbyś żadnej mocy nade mną, jeźliby ci nie była dana z góry; przetoż, kto mię tobie wydał, większy grzech ma.

A miejsce onego Pisma, które czytał, to było: Jako owca ku zabiciu wiedziony jest, a jako baranek niemy przed tym, który go strzyże, tak nie otworzył ust swoich;

A odpowiadając rzezaniec Filipowi, rzekł: Proszę cię, o kim to prorok mówi? Sam o sobie, czyli o kim innym?

Przetoż uważajcie, jaki jest ten, który podejmował takowe od grzeszników przeciwko sobie sprzeciwianie, abyście osłabiwszy w umysłach waszych, nie ustawali.

Przetoż teraz, Panie! wejrzyj na pogróżki ich, a daj sługom twoim ze wszystkiem bezpieczeóstwem mówić słowo twoje,

A Saul jeszcze dychając groźbą i morderstwem przeciwko uczniom Paóskim, przyszedł do najwyższego kapłana.

A wy panowie! także się zachowujcie przeciwko nim, odpuszczając groźby, wiedząc, że i wy sami macie Pana w niebiesiech, a względu na osoby u niego nie masz.

Przetoż i ci, którzy cierpią według woli Bożej, niechaj jemu, jako wiernemu Stworzycielowi, poruczają dusze swoje, dobrze czyniąc.

Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.

Wywiedź mię z sieci, którą zastawili na mię; boś ty jest mocą moją.

Spuść na Pana drogę twoję, a ufaj w nim, a on wszystko uczyni;

A Jeszu zawoławszy głosem wielkim, rzekł: Ojcze! w ręce twoje polecam ducha mojego; a to rzekłszy, skonał.

I kamionowali Szczepana modlącego się i mówiącego: Panie Jeszu! przyjmij ducha mojego!

Dla której też przyczyny te rzeczy cierpię; aleć się nie wstydzę, gdyż wiem, komum uwierzył i pewienem, iż on mocen jest tego, czego mi się powierzył, strzec aż do onego dnia.

Niech to nie będzie u ciebie, abyś uczynić miał rzecz takową, i zabił sprawiedliwego z niezbożnym, a żeby był sprawiedliwy, jako niezbożny. Niech to nie będzie u ciebie. Izali Sędzia wszystkiej ziemi nie uczyni sprawiedliwości?

Bóg jest tarczą moją, który wybawia ludzi serca szczerego.

Przed obliczem Paóskiem; boć idzie, idzie zaiste, aby sądził ziemię. Będzie sądził okrąg świata w sprawiedliwości, a narody w prawdzie swojej.

Przeto iż postanowił dzieó, w który będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości przez męża, którego na to naznaczył, upewniając o tem wszystkich, wzbudziwszy go od umarłych.

Ale podług zatwardziałości twojej i serca niepokutującego skarbisz sobie samemu gniew na dzieó gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Bożego.

Co jest jawnym dowodem sprawiedliwego sądu Bożego, abyście godnymi byli poczytani królestwa Bożego, dla którego też cierpicie,

 Odłożono mi sprawiedliwości wieniec, który wręczy mi Pan, sprawiedliwy sędzia w odpowiednim dniu. Nie tylko zaś mi, ale i wszystkim miłującym objawienie Jego.

 Zobaczyłem niebo otwarte i konia białego, a siedzący na nim nazywany jest Wiernym i Prawdziwym i sprawiedliwie sądzi oraz walczy.