Jeśli czyjaś praca, czyli budowanie na tym fundamencie, przetrwa, zapłatę dostanie. 

którzy przez Niego wierzycie w Boga, który Go wzbudził z umarłych i dał mu chwałę, żebyście wiarę i nadzieję pokładali w Bogu.

 Napisałem wam ojcowie, gdyż znacie tego, który jest od początku. Napisałem wam młodzieńcy, gdyż silni jesteście, a nauka Boga w was trwa i zwyciężyliście złego.

 Niech w was pozostanie to, co słyszeliście od początku. Jeżeli pozostanie w was to, co słyszeliście od początku, to i wy pozostaniecie w Synu i w Ojcu.

 Każdy zrodzony przez Boga, nie czyni uchybienia, gdyż trwa w nim nasienie Boże, i nie jest w stanie uchybiać, gdyż jest zrodzony przez Boga.

A którzy na opoce, ci są, którzy gdy słuchają, z radością słowo przyjmują, ale ci korzenia nie mają, ci do czasu wierzą, a czasu pokusy odstępują.

Ale które padło na ziemię dobrą, ci są, którzy w sercu uprzejmem i dobrem słyszane słowo zachowują, i owoc przynoszą w cierpliwości.

Alem ja prosił za tobą, aby nie ustała wiara twoja; a ty niekiedy nawróciwszy się, utwierdzaj braci twoich.

Bo w Chrystusie Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nieobrzezka, ale wiara przez miłość skuteczna;

Przetoż nie odrzucajcie ufności waszej, która ma wielką zapłatę.

Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się schraniają ku zginieniu, ale z tych, którzy wierzą ku pozyskaniu duszy.

 Wiara jest ufnym wyczekiwaniem tego co pewne, przekonującym dowodem tego, co niewidzialne.   

Wiarą rozumiemy, iż świat jest sprawiony słowem Bożem, tak iż rzeczy, które widzimy, nie stały się z rzeczy widzialnych, ale z niczego.

Wiarą Enoch jest przeniesiony, aby nie oglądał śmierci i nie jest znaleziony, przeto że go Bóg przeniósł; albowiem pierwej niż jest przeniesiony, miał świadectwo, że się podobał Bogu.

Wiarą obwieszczony będąc od Boga Noe o tem, czego jeszcze nie było widzieć, uczciwości wyświadczając, przygotował korab ku zachowaniu domu swego, przez który potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości tej, która jest z wiary.

 Każdy wierzący, że Jeszu jest Pomazańcem, z Boga jest zrodzony, a każdy miłujący tego, który zrodził, miłuje też tego, który jest z niego zrodzony.

 Na tym polega miłowanie Boga, że się przestrzega Jego poleceń, a Jego nakazy nie są uciążliwe.

 Kim zaś jest ten, który zwycięża świat, jeśli nie tym, który wierzy, że Jeszu jest Synem Boga?

Jest jako rana w kościach moich, gdy mi urągają nieprzyjaciele moi, mówiąc do mnie na każdy dzieó: Kędy jest Bóg twój?

Przeczże się smucisz, duszo moja, a przecz trwożysz sobą we mnie? Czekaj na Boga, albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.

Błogosławiony, którego Bóg Jakóbowy jest pomocnikiem, którego nadzieja jest w Panu, Bogu jego;

Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.

Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.

Dobry jest Pan tym, którzy naó oczekują, duszy takowej, która go szuka.

A cierpliwość doświadczenie, a doświadczenie nadzieję,

A nadzieja nie pohaóbia, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany.

Albowiem nadziejąśmy zbawieni. A nadzieja widoma nie jest nadzieją; bo co kto widzi, przecz się tego spodziewa?

Ale czego nie widzimy, tego się spodziewamy i tego przez cierpliwość oczekujemy.

A Bóg nadziei niech was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadziei przez moc Ducha Świętego.

Dla nadziei onej wam odłożonej w niebiesiech, o którejście przedtem słyszeli przez słowo prawdy, to jest Ewangielii,

 którym zechciał Bóg oznajmić, jakie jest bogactwo chwały tajemnicy tej między narodami, którą jest Pomazaniec w was, nadzieja chwały,

Lecz my synami dnia będąc, bądźmy trzeźwymi, oblekłszy się w pancerz wiary i miłości, i w przyłbicę nadziei zbawienia.

 Pragniemy zaś, aby każdy z was taką samą okazywał gorliwość względem pełnej nadziei aż do końca.

Którą mamy jako kotwicę duszy, i bezpieczną, i pewną, i wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę,

którzy przez Niego wierzycie w Boga, który Go wzbudził z umarłych i dał mu chwałę, żebyście wiarę i nadzieję pokładali w Bogu.

 Każdy, kto ma w Nim tę nadzieję, oczyszcza się, tak jak On jest czysty.

Choćbym mówił językami ludzkimi i anielskimi, a miłości bym nie miał, stałem się jako miedź brząkająca, albo cymbał brzmiący.

I choćbym wynałożył na żywność ubogich wszystkę majętność moję, i choćbym wydał ciało moje, abym był spalony, a miłości bym nie miał, nic mi to nie pomoże.

 nie jest bezwstydna, nie szuka swojej korzyści, nie jest szorstka i nie wylicza zła.  

Wszystko okrywa, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa, wszystko cierpi.

 Jeżeli chodzi o pokarmy poświęcone bożkom, to oczywiście wszyscy posiadamy "wiedzę". Lecz "wiedza" wbija w pychę, miłość zaś buduje. 

 Jeśli natomiast ktoś kocha Boga, ten też został przez Niego poznany.

 Ponieważ wszyscy musimy stanąć przed trybunałem Pomazańca, aby otrzymać zapłatę za dobro lub zło czynione w ciele. 

 A skoro za wszystkich umarł, to po to, by ci żyjący dzięki niemu, już dłużej nie żyli dla siebie, ale dla Tego, który zamiast nich umarł i został wzbudzony.

Bo w Chrystusie Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nieobrzezka, ale wiara przez miłość skuteczna;

 Kto miłuje swojego brata, ten mieszka w Świetle i nie ma w nim nic, o co można by się potknąć.

 Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, jest zrodzony z Boga i zna Boga.

 Miłość Boga ujawniła się, gdy Syna Swojego jedynego posłał na świat, żebyśmy żyli przez Niego.

 Umiłowani, jeśli tak Bóg nas umiłował to, też my powinniśmy wzajemnie się miłować.

 Przez to poznajemy, że w nim mieszkamy, a on w nas, że z tchnienie swoje nam dał.

 Kto wyzna, że Jeszu jest Synem Bożym, Bóg w nim mieszka, a on w Bogu.

 Po to dopełniła się miłość pośród nas, abyśmy mieli swobodę mowy w dniu sądu, ponieważ tak, jak On jest i my jesteśmy w tym świecie.

Miłość nigdy nie ustaje; bo choć są proroctwa, te zniszczeją; choć języki, te ustaną; choć umiejętność, wniwecz się obróci.

Naśladujcie miłości, starajcie się usilnie o dary duchowne; lecz najwięcej, abyście prorokowali.

Wszystkie rzeczy wasze niech się dzieją w miłości.

Jeszu odpowiedział: Pierwszym przykazaniem jest: Słuchaj, Iszrael! Pan, Bóg nasz, Pan jest jeden,

Kolejne jest podobne: Będziesz miłował twojego bliskiego jak samego siebie. Innego przykazania, większego od tych, nie ma.

A on odpowiadając rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej, i ze wszystkiej siły twojej, i ze wszystkiej myśli twojej; a bliźniego twego, jako samego siebie.

 Wy bracia jesteście powołani do wolności, ale nie do wolności dla pragnień ciała, przeciwnie w miłości służcie sobie nawzajem.

Ale jeźli jedni drugich kąsacie i pożeracie, patrzajcież, abyście jedni od drugich nie byli strawieni.

 Ponieważ ciało pożąda przeciwko tchnieniu, a tchnienie przeciwko ciału, więc rywalizują między sobą o wpływ na wasze postępowanie.

 Widoczne zaś są uczynki ciała, którymi są nierząd, nieczystość, rozpasanie, 

 zawiści, pijaństwa, hulanki i podobne tym, które omówiłem, jak też wyjaśniłem, że to czyniący królestwa Bożego nie odziedziczą.

I o to się modlę, aby miłość wasza im dalej tem więcej pomnażała się w znajomości i we wszelkim zmyśle,

A nad to wszystko (przyobleczcie) miłość, która jest związką doskonałości.

 Dopełnieniem tego nakazu jest miłość z czystego serca i z sumienia dobrego, i z wiary nieobłudnej.

Albowiem nie dał nam Bóg Ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i zdrowego zmysłu.

 Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, jest zrodzony z Boga i zna Boga.

 Miłość Boga ujawniła się, gdy Syna Swojego jedynego posłał na świat, żebyśmy żyli przez Niego.

Ucieszyłem się bardzo, że wśród twoich dzieci odkryłem postępujące w prawdzie, zgodnie z nakazem, który otrzymaliśmy od Ojca.

A ten nakaz miłości jest po to, żebyśmy postępowali według Jego poleceń, które znacie od początku, żebyście w nim trwali idąc przez życie.