oraz Annasz, najwyższy kapłan, a także Kajfasz i Jan, i Aleksander, i wszyscy wywodzący się z rodzin najwyższych kapłanów,

I rosło słowo Boże, i pomnażał się bardzo poczet uczniów w Jeruzalemie: wielkie też mnóstwo kapłanów było posłuszne wierze.

A tak wzruszyli lud i starszych, i nauczonych w Piśmie; a powstawszy, porwali go i przywiedli do rady.

Wówczas naczelni kapłani i starsi ludu zebrali się na dziedzińcu arcykapłana, którego zwano Kajfasz.

Postanowili, żeby Jeszu podstępem schwytać i zabić.

Gdy nastał wczesny ranek, wszyscy naczelni kapłani i starsi ludu powzięli naradę przeciw Jeszu, żeby Go zabić.

Związanego przekazali namiestnikowi Piłatowi.

Jednak naczelni kapłani i starsi namówili lud, żeby uwolnić Barabbasza, a Jeszu, żeby stracić.

Podobnie też naczelni kapłani ze znawcami Pisma i starszymi, drwiąc, mówili:

Wspomnijcie na słowo, którem ja wam powiedział: Nie jest sługa większy nad pana swego. Jeźlić mię prześladowali, i was prześladować będą; jeźli słowa moje zachowywali, i wasze zachowywać będą.

Przetoż Judasz wziąwszy rotę i sługi od przedniejszych kapłanów i Faryzeuszów, przyszedł tam z latarniami i z pochodniami, i z broniami.

A gdy te słowa usłyszeli i najwyższy kapłan, i hetman kościelny, i przedniejsi kapłani wątpili o nich, co by to było.

Tedy poszedł hetman z sługami i przywiódł je bez gwałtu; (bo się ludu bali, aby nie byli ukamionowani.)

I stało się potem, że umyślił w sercu swojem Joaz odnowić dom Paóski.

Tedy wezwał król Jojady, przedniejszego kapłana, i rzekł mu: Przeczże się nie upominasz u Lewitów, aby znosili z Judy i z Jeruzalemu podarki postanowione przez Mojżesza, sługę Paóskiego, zgromadzeniu Izraelskiemu, na namiot zgromadzenia?

Przetoż rozkazał król, aby uczyniono skrzynię jednę, a postawiono ją przed bramą domu Paóskiego.

Ten tedy odszedłszy, zmówił się z przedniejszymi kapłanami, i z przełożonymi kościoła, jakoby go im wydał.

A poznawszy Paweł, że ich jedna część była Saduceuszów a druga Faryzeuszów, zawołał w onej radzie: Mężowie bracia! jam jest Faryzeusz, syn Faryzeusza: o nadzieję i o powstanie umarłych mię tu dziś sądzą.

Albowiem Saduceuszowie mówią, iż nie masz zmartwychwstania, ani Anioła, ani ducha; ale Faryzeuszowie to oboje wyznawają.

Wówczas zrozumieli, że nie miał na myśli, że mają wystrzegać się zakwasu chlebowego, ale nauki faryzeuszów i saduceuszów.

Podesłali Mu swoich uczniów razem ze zwolennikami Heroda, by mówili: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i drogi Bożej prawidłowo nauczasz, nikogo się nie boisz i nie masz względu na osobę.

Tego dnia podeszli do Niego saduceusze, którzy mówią, że nie ma powstania z martwych, i zapytali Go:

Nauczycielu! Mojżesz powiedział: "Jeśli ktoś umrze bez potomstwa, jego brat poślubi jego żonę i wzbudzi potomstwo swojemu bratu.