Podszedł więc i wziął ją za rękę, a następnie podniósł; wówczas jej gorączka opadła i zaczęła im usługiwać.

A Piotr wygnawszy precz wszystkie, klęknął na kolana i modlił się, a obróciwszy się do onego ciała, rzekł: Tabito, wstaó! a ona otworzyła oczy swoje i ujrzawszy Piotra, usiadła.

A on podawszy jej rękę, podniósł ją, a zawoławszy świętych i wdów, stawił ją żywą.

Jeszu, pełen współczucia, wyciągnął swoją rękę, dotknął go i powiedział: Chcę, bądź oczyszczony!

I rzekł Bóg: Niech będzie światłość; i stała się światłość.

Albowiem on rzekł, i stało się; on rozkazał, a stanęło.

I przystąpiwszy dotknął się trumny (mar), (a ci, co nieśli, stanęli) i rzekł: Młodzieócze! tobie mówię, wstaó.

I usiadł on, który był umarł, i począł mówić; i oddał go matce jego.

On natomiast, ujął ją za rękę i głośno powiedział: Dziewczynko, wstań!

Wówczas powrócił jej duch, natychmiast wstała i polecił, żeby dano jej jeść.

Nie dziwujcież się temu; boć przyjdzie godzina, w którą wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos jego;

I pójdą ci, którzy dobrze czynili, na powstanie żywota; ale ci, którzy źle czynili, na powstanie sądu.

A to rzekłszy, zawołał głosem wielkim: Łazarzu! wynijdź sam!

I wyszedł ten, który był umarł, mając związane ręce i nogi chustkami, a twarz jego była chustką obwiązana. Rzekł im Jeszu: Rozwiążcie go, a niechaj odejdzie.

(Jako napisano: Ojcem wielu narodów wystawiłem cię) przed Bogiem, któremu uwierzył, który ożywia umarłe i który przywołuje te rzeczy, których nie masz, i jakoby były.

Który przemieni ciało nasze podłe, aby się podobne stało chwalebnemu ciału jego, według skutecznej mocy, którą też wszystkie rzeczy sobie podbić może.