Zdjął tedy Farao pierścieó swój z ręki swej, i dał go na rękę Józefową; oblekł go też w szatę bisiorową, i włożył łaócuch złoty na szyję jego.

A to jednego dnia po wszystkich krainach króla Aswerusa, to jest trzynastego dnia, miesiąca dwunastego, ten jest miesiąc Adar.

Ręce jego jako pierścienie złote, osadzone drogim kamieniem, hiacyntem; brzuch jego jako glanc kości słoniowej, safirem osadzonej;

Rzekł tedy ojciec do sług swoich: Przynieście onę przednią szatę, a obleczcie go, i dajcie pierścieó na rękę jego, i obuwie na nogi jego.

Albowiem gdyby wszedł do zgromadzenia waszego mąż, mając pierścieó złoty w szacie świetnej, a wszedłby też i ubogi w podłym odzieniu:

I pytałem jej, mówiąc: Czyjaś ty córka? i odpowiedziała: Jestem córka Batuela, syna Nachorowego, którego mu urodziła Melcha, tedym włożył nausznice na twarz jej, i manele na ręce jej.

Podobnie też kobiety niech ubierają się skromnie, a przyozdabiają ze wstydliwością i umiarem, nie przesadnie z zaplatanymi włosami albo obwieszone złotem lub perłami, albo przesadnie kosztownym strojem,

Lecz jak przystoi kobietom, które chcą uchodzić za pobożne, niech ozdobą ich będzie dobre postępowanie.

Ich ozdobą niech będzie nie to, co zewnętrzne: uczesanie włosów i złote pierścienie ani strojenie się w suknie,

ale wnętrze serca człowieka o nienaruszalnym spokoju i łagodności ducha, który jest tak cenny wobec Boga.