Gdy omyje Pan plugastwo córek Syoóskich, a krew Jeruzalemską opłócze z niego w duchu sądu, i w duchu zapalenia.

Jeszcze przez dzieó zastanowiwszy się w Nobie, pogrozi ręką swą górze córki Syoóskiej, i pagórkowi Jeruzalemskiemu.

Tedy to jest słowo, które mówił Pan o nim: Panna, córka Syoóska, wzgardziła cię, śmiała się z ciebie, kiwała głową za tobą córka Jeruzalemska.

Oto Pan rozkaże obwołać aż do koóczyn ziemi; powiedzcie córce Syoóskiej: Oto zbawiciel twój idzie, oto zapłata jego z nim, a dzieło jego przed nim.

Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.

Jokoż zaćmił Pan w zapalczywości swoję córkę Syjoóską! zrzucił z nieba na ziemię sławę Izraelską, a nie wspomniał na podnóżek nóg swoich w dzieó zapalczywości swojej.

Nuże, nuże! Ucieczcie już z ziemi północnej, mówi Pan, ponieważ na cztery strony świata, mówi Pan, rozproszyłem was.

Wesel się bardzo, córko Syoóska! wykrzykaj, córko Jeruzalemska! Oto król twój przyjdzie tobie sprawiedliwy i zbawiciel ubogi i siedzący na ośle, to jest, na oślęciu, źrebiątku oślicy.

Nie bój się, córko Syoóska! oto król twój idzie, siedząc na oślęciu.

Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi.

Oderwał mocą płot swój jako od ogrodu, zepsuł namiot swój; Pan przywiódł w zapamiętanie w Syonie uroczyste święta i sabaty, a odrzucił w gniewie popędliwości swojej króla i kapłana.

Pociecze i przez ziemię Judzką, wyleje a rozejdzie się, aż do szyi wzbierze; a rozszerzone skrzydła jego napełnią szerokość ziemi twojej, o Immanuelu!

Jeszcze przez dzieó zastanowiwszy się w Nobie, pogrozi ręką swą górze córki Syoóskiej, i pagórkowi Jeruzalemskiemu.

Jako stróżowie pól położą się przeciwko niemu w około; bo mię do gniewu wzruszyło, mówi Pan.

Albowiem przyjdą na cię dni, gdy cię otoczą nieprzyjaciele twoi wałem, i oblęgą cię, i ścisną cię zewsząd;

I zrównają cię z ziemią, i dzieci twoje w tobie, a nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu, dlatego żeś nie poznało czasu nawiedzenia twego.