Nadstaw uszy dla mądrości i nakłoń serce swoje do roztropności.

 jeśli jej szukać będziesz jak srebra i jak skarbów ukrytych pilnie szukać będziesz;

Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoó ucha twego,

Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.

Dla pojęcia ćwiczenia w rozumie, w sprawiedliwości, w sądzie i w prawości;

Synu mój! nie zapominaj zakonu mego, a przykazaó moich niech strzeże serce twoje.

On mię uczył, powiadając mi: Niech się chwyci powieści moich serce twoje, strzeż przytkazaó moich, a będziesz żył.

Nie opuszczaj jej, a będzie cię strzegła; rozmiłuj się jej, a zachowa cię.

Wywyższaj ją, a wywyższy cię, rozsławi cię, gdy ją przyjmiesz.

Słuchajcie ćwiczenia, nabądźcie rozumu, a nie cofajcie się.

Błogosławiony człowiek, który mię słucha, czując u wrót moich na każdy dzieó, a strzegąc podwoi drzwi moich.

Nakłoócie ucha swego, a pójdźcie do mnie; słuchajcie, a będzie żyła dusza wasza. I postanowię z wami przymierze wieczne, miłosierdzie Dawidowe pewne wyleję na was.

Nie skończył jeszcze mówić, gdy okrył ich świecący obłok, a głos z obłoku powiedział: On jest moim umiłowanym Synem, z którego jestem zadowolony. Bądźcie mu posłuszni!

Obróć do nauki serce twoje, a uszy twoje do powieści umiejętności.

Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.

Wszystkom ja przeszedł myślą swoją, abym poznał i wybadał się, i wynalazł mądrość i rozum, a żebym poznał niezbożność, głupstwo, i błąd, i szaleóstwo.

Tom wszystko widział, gdym przyłożył serce swoje do tego wszystkiego, co się pod słoócem dzieje; widziałem ten czas, którego panuje człowiek nad człowiekiem na jego złe.

A chociażem udał serce swe na to, abym doszedł mądrości, i zrozumiał kłopoty, które się dzieją na ziemi, dla których człowiek ani we dnie ani w nocy nie śpi;