Idź do mrówki, leniwcze! obacz drogi jej, a nabądź mądrości;

Przecież w lecie gotuje pokarm swój, a zgromadza w żniwa żywność swoję.

Trochę się prześpisz, trochę podrzemiesz, trochę złożysz ręce, abyś odpoczywał.

Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie daó dawała.

Nie upiecze chytry obłowu swojego; ale człowiek pilny majętności kosztownych nabędzie.

Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.

Droga leniwego jest jako płot cierniowy, ale ścieszka szczerych jest równa.

Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.

Dla zimna leniwy nie orze; przetoż żebrać będzie we żniwa, ale nic nie otrzyma.

Leniwiec mówi: Lew na dworzu, w pośród ulicy bym był zabity.

Szedłem przez pole męża leniwego a przez winnicę człowieka głupiego;

Co ja ujrzawszy złożyłem to do serca mego, a widząc to wziąłem to ku przestrodze.

A wtem ubóstwo twoje przyjdzie jako podróżny, a niedostatek twój jako mąż zbrojny.

Leniwy mówi: lew na drodze, lew na ulicach.

Leniwiec zda się sobie być mędrszym, niżeli siedm odpowiadających z rozsądkiem.

Jego pan mu odpowiedział: Sługo zły i leniwy! Byłeś świadom, że żnę, gdzie nie siałem, i zbieram, gdzie nie rozsypałem.