Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.

Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.

Jedz miód, synu mój! bo dobry, i plastr słodki podniebieniu twemu;

Tak umiejętność mądrości duszy twojej, jeźliże ją znajdziesz; onać będzie nagrodą, a nadzieja twoja nie będzie wycięta.

Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

Bojaźó Paóska czysta, trwająca na wieki; sądy Paóskie są prawdziwe, a przytem i sprawiedliwe;

O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

O jakom się rozmiłował zakonu twego! tak, iż każdego dnia jest rozmyślaniem mojem.

O jako są słodkie słowa twoje podniebieniu memu! nad miód są słodsze ustom moim.

Za dziedzictwo wieczne wziąłem świadectwa twoje; bo są radością serca mego.

Ja się weselę z wyroku twego, tak jako ten, który znajduje wielkie korzyści.

Gdy się znalazły mowy twoje, zjadłem ich, a było mi słowo twoje weselem i radością serca mego, ponieważ się nazywam od imienia twego, Panie, Boże zastępów!

Słowo Pomazańca niech zadomowi się w was obficie z wszelką mądrością, nauczając i napominając was przez psalmy, hymny, i pieśni natchnione z wdzięcznością nućcie w sercach waszych Bogu.