Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Bóg w pałacach jego uznany jest za twierdzę wysoką.

Pan po prawicy twojej potrze królów w dzieó gniewu swego.

 Gdy Herod zrozumiał, że został wykpiony przez mędrców, bardzo się rozgniewał i rozkazał, żeby zabito wszystkich chłopców w Betlejem i w jego okolicy, od drugiego roku życia i młodsze, stosownie do czasu, o którym dowiedział się od mędrców.

W onże dzieó przystąpili niektórzy z Faryzeuszów, mówiąc mu: Wynijdź, a idź stąd; bo cię Herod chce zabić.

Ale wzgardziwszy nim Herod z żołnierstwem swem i naśmiawszy się z niego, oblekł go w szatę białą i odesłał go zaś do Piłata.

I stali się sobie przyjaciołmi Piłat z Herodem onegoż to dnia; bo sobie byli przedtem nieprzyjaciołmi.

A pod onże czas, udał się na to Herod król, aby trapił niektóre ze zboru.

A widząc, że się to podobało Żydom, umyślił pojmać i Piotra: (a były dni przaśników).

Tedy strzeżono Piotra w więzieniu, a modlitwa ustawiczna działa się od zboru do Boga za nim.

A dziesięć rogów, któreś widział, jest dziesięć królów, którzy królestwa jeszcze nie wzięli; ale wezmą moc jako królowie, na jednę godzinę z bestyją.

Ci z Barankiem walczyć będą, i Baranek ich zwycięży, bo jest Panem panów i królem królów, i którzy są z nim powołani i wybrani, i wierni.

Wówczas naczelni kapłani i starsi ludu zebrali się na dziedzińcu arcykapłana, którego zwano Kajfasz.

Naczelni kapłani oraz cały Sanhedryn szukali fałszywego świadectwa przeciwko Jeszu, żeby skazać Go na śmierć, ale nie znaleźli.

Gdy nastał wczesny ranek, wszyscy naczelni kapłani i starsi ludu powzięli naradę przeciw Jeszu, żeby Go zabić.

Następnego dnia zgromadzili się ich przywódcy, starszyzna i znawcy Pism z Jeruszalem

Postawili ich w środku i zaczęli wypytywać: Jaką mocą lub w czyim imieniu to zrobiliście?

A rano oglądacie chwałę Paóską; bo usłyszał szemrania wasze przeciw Panu. A my co jesteśmy, iż szemrzecie przeciwko nam?

Niemasz mądrości, ani rozumu, ani rady przeciwko Panu.

 Kto mnie nienawidzi, i mego Ojca nienawidzi.

A padłszy na ziemię, usłyszał głos do siebie mówiący: Saulu! Saulu! przeczże mię prześladujesz?

Stolica twoja, o Boże! na wieki wieków; laska sprawiedliwości jest laska królestwa twego.

W on czas mówiąc w widzeniu do świętego twego rzekłeś: Położyłem ratunek w ręku mocarza, wywyższyłem wybranego z ludu.

Duch Panującego Pana jest nademną; przeto mię pomazał Pan, abym opowiadał Ewangeliję cichym, posłał mię, abym związał rany tych, którzy są skruszonego serca, abym zwiastował pojmanym wyzwolenie, a więźniom otworzenie ciemnicy;

Ten najpierw znalazł Szymona, brata swego własnego, i rzekł mu: Znaleźliśmy Mesyjasza, co się wykłada Chrystus.

Albowiem ten, którego Bóg posłał, słowo Boże mówi; boć mu nie pod miarą daje Bóg Ducha.

Jako Jeszu z Nazaretu pomazał Bóg Duchem Świętym i mocą, który chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkie opanowane od dyjabła; albowiem Bóg był z nim.

Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości; przetoż pomazał cię, o Boże! Bóg twój olejkiem wesela nad uczestników twoich.