Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzieó ucisku mego nakłoó ku mnie ucha twego; w dzieó którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

W ustawach twoich kocham się, i nie zapominam słów twoich.

Hufy niepobożnych złupiły mię; ale na zakon twój nie zapominam.

Błądzę jako owca zgubiona, szukajże sługi twego; boć przykazaó twoich nie zapominam.