Gdy utwierdzał obłoki w górze, i umacniał źródła przepaści;

Gdy zakładał morzu granice jego, i wodom, aby nie przestępowały rozkazania jego; gdy rozmierzał grunty ziemi:

Zawiązuje wody na obłokach swoich, a nie rwie się obłok pod nimi.

Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

Chwalcie go niebiosa nad niebiosami, i wody, które są nad niebem.

Gdy się napełniają obłoki, deszcz na ziemię wypuszcają; a gdy upada drzewo na południe, albo na północy, na któremkolwiek miejscu upadnie to drzewo, tam zostanie.

I rzekł Bóg: Niech się zbiorą wody, które są pod niebem, na jedno miejsce, a niech się okaże miejsce suche; i stało się tak.

I widział Bóg, że to było dobre. Potem rzekł Bóg: Niech zrodzi ziemia trawę, ziele, wydawające nasienie, i drzewo rodzajne, czyniące owoc, według rodzaju swego, którego by nasienie było w nim na ziemi; i stało się tak.

I niech będą za światła na rozpostarciu nieba, aby świeciły nad ziemią; i stało się tak.

Rzekł też Bóg: Niech wyda ziemia duszę żywiącą według rodzaju swego; bydło i płaz, i zwierz ziemski, według rodzaju swego; i stało się tak.

Ludzie zaś pytali zdumieni: Kim On jest, że nawet wiatry i morze są Mu posłuszne?