Ani podnoś oczu swych ku niebu, żebyś widząc słoóce i miesiąc, i gwiazdy ze wszystkiemi zastępy niebieskiemi, nie dał się uwieść, abyś się im kłaniał, i służyłbyś im, ponieważ je oddał Pan, Bóg twój, na posługę wszystkim ludziom pod wszystkiem niebem.

Izali jest liczba wojskom jego? a nad kim nie wschodzi światłość jego?

Oto i miesiącby nie świecił i gwiazdyby nie były czyste w oczach jego:

Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?

Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.

Z ust niemowlątek i ssących ugruntowałeś moc twą dla nieprzyjaciół twoich, abyś wyniszczył nieprzyjaciela i tego, który się mści.

Gdy się przypatruję niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił,

(Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.)

 Z dnia na dzień płynie przekaz, noc nocy objawia wiedzę.

 Przez całą ziemię przeszła ta opowieść w równym szeregu, dotarła na krańce zamieszkałej powierzchni. Słońcu postawił namiot,

Twójci jest dzieó, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słoóce.

Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.

Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słoóce zna zachód swój.

Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

Według rozrządzenia twego trwa to wszystko aż do dnia tego; wszystko to zaiste jest ku służbie twojej.

Który uczynił światła wielkie; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Miesiąc i gwiazdy, aby panowały w nocy; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Chwalcie go słoóce i miesiącu; chwalcie go wszystkie jasne gwiazdy.

I wystawił je na wieki wieczne; założył im kres, którego nie przestępują.

Podnieście ku górze oczy wasze, a obaczcie! Kto to stworzył? kto wywiódł w poczcie wojsko ich, a to wszystko z imienia przyzywa, według wielkości siły, i wielkiej mocy, tak, że ani jedno z nich nie zginie?

Tak mówi Pan, który daje słoóce na światłość we dnie, postanowienie miesiąca i gwiazd na światłość w nocy; który rozdziela morze, a huczą nawałności jego; Pan zastępów imię jego.

Tak mówi Pan: Jeźli będziecie mogli złamać przymierze moje ze dniem, i przymierze moje z nocą, aby nie bywało dnia ani nocy czasu swego,

Tak mówi Pan: Nie będzieli przymierze moje ze dniem i z nocą stałe, a jeźlim początku niebios i ziemi nie postanowił:

A póki ziemia trwać będzie, siew i żniwo, i zimno, i gorąco, i lato, i zima, i dzieó, i noc nie ustaną.

Łuk mój położyłem na obłoku, który będzie na znak przymierza między mną, i między ziemią.

Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?

Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?

Weźmijcie psalm, przydajcie bębęn, i wdzięczną harfę z lutnią.

A gdy cię zgaszę, zakryję niebiosa, i ciemne uczynię gwiazdy ich, słoóce obłokiem zasłonię, a księżyc nie da światła swego.

Wszystkie światła jasne na niebiosach zaćmię dla ciebie, i przywiodę ciemność na ziemię twoję, mówi panujący Pan.

Tak mówi panujący Pan: Brama sieni wnętrznej, która patrzy na wschód słoóca, zamkniona będzie przez sześć dni robotnych; ale będzie otworzona w dzieó sabatu, także i w dzieó nowiu miesiąca będzie otworzona.

A na dzieó nowiu miesiąca niech będzie cielec młody zupełny, i sześć baranków i baran zupełny.

Przed obliczem jego ziemia zadrży, niebiosa się poruszą, słoóce i miesiąc się zaćmi, a gwiazdy zawściągną jasność swoję.

I uczynię znaki na niebie i na ziemi: krew i ogień, i słupy dymu.

Słońce zmieni się w ciemność, a księżyc w krew, gdy przyjdzie dzień Pański, dzień wielki i straszny.

Słoóce i miesiąc zaćmią się, a gwiazdy stracą jasność swoję.

Tego, który uczynił Baby na niebie i Oriona, który cieó śmierci w poranek odmienia i dzieó w ciemności nocne; który przywołuje wody morskie, a wylewa je na oblicze ziemi, Pan jest imię jego;

A dnia onego, mówi panujący Pan, sprawię, że słoóce zajdzie o południu, i przywiodę ciemność na ziemię w dzieó jasny;

 Wypytywali: Gdzież jest ten, który się urodził, król judejski? Ponieważ widzieliśmy Jego gwiazdę na wschodzie i przybyliśmy, aby przednim się pokłonić.

Odpowiedział im: Gdy nastaje wieczór, mówicie: Będzie bezchmurny dzień, bo się niebo czerwieni;

a rano: Dziś będzie deszcz, bo niebo się czerwieni i chmurzy. Potraficie rozpoznać wygląd nieba, ale nie rozpoznajecie czasu, w którym żyjecie?

A zaraz po tarciach tych dni zostanie zaćmione słońce, a księżyc nie da swego blasku, gwiazdy spadać będą z nieba, a moce niebios będą poruszone.

W tym czasie od razu po udręce nastąpi zaćmienie słońca, a księżyc nie wyda swojego blasku,

 I będą znaki na słońcu i księżycu, i gwiazdach, a na ziemi ucisk narodów w bezradności szumu morza i nawałnicy.

 Omdlewać będą ludzie ze strachu, czekając na to co ma nadejść na zamieszkałą ziemię, ponieważ moce niebios zostaną wstrząśnięte.

I zaćmiło się słoóce, a zasłona kościelna rozerwała się w pół.

I sprawię, że niezwykłe zjawiska objawią się na niebie powyżej, a znaki na ziemi poniżej: krew, ogień i kłęby dymu.

Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie wielki i pełen blasku dzień Pański.

I widziałem, gdy otworzył szóstą pieczęć, a oto stało się wielkie trzęsienie ziemi, a słoóce sczerniało jako wór włosiany i księżyc wszystek stał się jako krew;

Potem zatrąbił czwarty Anioł, a uderzona jest trzecia część słoóca i trzecia część księżyca, i trzecia część gwiazd, tak iż się trzecia część ich zaćmiła, i trzecia część dnia nie świeciła, także i nocy.

I otworzyła studnię przepaści; i wystąpił dym z onej studni, jakoby dym pieca wielkiego, i zaćmiło się słoóce i powietrze od dymu onej studni.