Wytraciłeś pysznych; przeklęci są ci, którzy błądzą od rozkazaó twoich.

Podeptałeś wszystkich, którzy się obłądzili od ustaw twoich; albowiem jest kłamliwa zdrada ich.

Synu mój! przestaó słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych.

Książęta ludu mego są dziećmi, a niewiasty panują nad nimi. O ludu mój! ci, którzy cię wodzą, zwodzą cię, a drogę ścieżek twoich ukrywają.

 Korzeniem bowiem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy, której niektórzy, pożądając (zostali) sprowadzeni na manowce z dala od wiary i sami przebili (się) bólami licznymi. 

 którą niektórzy wyznając, zboczyli od wiary. Łaska niech będzie z  tobą. Amen

 którzy minęli się z prawdą, głosząc, że powstanie (z martwych) już się dokonało i wywracają wiarę niektórych.

Wy tedy, najmilsi! wiedząc to przedtem; strzeżcie się, abyście błędem tych niezbożników nie byli zwiedzeni i nie wypadli z waszej stateczności;

 Żal [niestety, biada, potępienie, szkoda] ich [im], ponieważ [bo, z powodu] w drogę [podróż, ścieżkę] Kainową udali [podróżują, idą, umierają], i [a, także] za błędem [oszustwem, zwodzeniem] Balaamowej zapłaty [wynagrodzenie, należności] wylali [przelali] i [a, także] w sprzeciwie [buncie, sporze] Koracha poginęli.

 niech wie, że ten, kto nawrócił grzesznika z jego błędnej drogi, uratuje {jego} duszę od śmierci i zakryje mnóstwo błędów [grzechów].

Słabych nie posilacie, a chorego nie leczycie, i złamanego nie zawiązujecie, a zapłoszonego nie przywodzicie, ani zgubionego nie szukacie, owszem, nad nimi surowie i srodze panujecie.

Zgubionej szukać będę, a zapłoszoną przywiodę, i połamaną zawiążę, a słabą posilę; ale tłustą i mocną wytracę; bo je będę pasł w sądzie.

 Jeśli zaś uchybi [zgrzeszy] przeciw tobie brat twój, idź upomnij [zawstydź] go między tobą a nim samym. Jeśli cię usłucha, zyskałeś brata swojego.

 ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty kiedy zawrócisz utwierdzaj twoich braci». 

 Bracia, jeśli zmierza człowiek (do) upadku, wy, którzy jesteście duchowi, korygujcie takiego w duchu łagodności, obserwując samych siebie, abyście i wy nie ulegli pokusie.

 Dlatego opuszczone ręce i zemdlone kolana wyprostujcie, 

 Wyprostujcie ścieżki dla swoich nóg, aby to, co kalekie, nie zbłądziło, ale raczej wyzdrowiało. 

 a [i] tym [który, to, co] rzeczywiście [znaczenie domyślne] litość [współczucie] wątpiących [rozdwojonych, wahających się].

 Innych [drugich] zaś [ale] {przez postrach do zbawienia przywódźcie} ratujcie od [z] ognia porywajcie [wyrywajcie], innych [drugich] zaś [ale] litość w strachu, brzydząc (się) też przez ciało splamioną tuniką.