Zaś bogaty w uniżeniu swoim; bo jak kwiat trawy przeminie.

Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cieó, i nie ostoi się.

Daj mi poznać, Panie! dokoóczenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.

Dokądże, Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie jako ogieó pałać zapalczywość twoja?

Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.

Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzieó ucisku mego nakłoó ku mnie ucha twego; w dzieó którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Pobyt mój pomija, a przenosi się odemnie, jako namiot pasterski; oderznąłem żywot swój, jako tkacz; od krosien oderznie mię; dziś, pierwej niż noc nadejdzie, dokonasz mię.

 Ponieważ wszelkie ciało jest jak trawa i wszelka chwała człowieka jak kwiat trawy; uwiędła trawa i kwiat jej opadł;

 Lecz przybliżył się koniec wszystkiego. Zachowajcie zatem rozsądek i trzeźwość — w modlitwach.

 A świat przemija i pożądliwość jego; ale czyniący wolę Boga, pozostaje do (kolejnego) eonu.