Przetoż uweseliło się serce moje, a rozradowała się chwała moja; dotego ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie.

Tedyś odmienił płacz mój w pląsanie; zdjąłeś ze mnie wór mój, a przepasałeś mię radością.

A język mój będzie opowiadał sprawiedliwość twoję, i na każdy dzieó chwałę twoję.

Przywróć mi radość zbawienia twego, a duchem dobrowolnym podeprzyj mię.

Gotowe jest serce moje, Boże! gotowe jest serce moje; śpiewać i wychwalać cię będę.

Dokądże będziecie myślić złe przeciwko człowiekowi? Wszyscy wy zabici będziecie; będziecie jako ściana pochylona, a jako mur walący się.

Nadto i język mój będzie opowiadał przez cały dzieó sprawiedliwość twoję; bo się zawstydzić, i haóbę odnieść musieli ci, którzy szukali nieszczęścia mego.

(Pieśó psalmu samego Dawida.)

Przez to [z tego powodu] rozradowało (się) [zostało rozweselone] moje serce i rozweselił (się) [zatriumfowała] mój język, jeszcze zaś [a także] i moje ciało zamieszka [osiedli, rozbije namiot] na [w] nadziei.

Przetoż błogosławił Dawid Panu przed obliczem wszystkiego zgromadzenia, i rzekł: Błogosławionyś ty Panie, Boże Izraela, ojca naszego, od wieku aż na wieki.

Potem mówił Dawid do wszystkiego zgromadzenia: Błogosławcież teraz Panu, Bogu waszemu. I błogosławiło wszystko zgromadzenie Panu, Bogu ojców sowich, a naczyliwszy się pokłonili się Panu i królowi.

(Psalm Dawidowy, gdy sobie odmienił postawę przed Abimelechem, od którego będąc wygnany, odszedł.)

(Albowiem lepsze jest miłosierdzie twoje, niż żywot,)aby cię chwaliły wargi moje,

Chwalebna pieśó Dawidowa. Wywyższać cię będę, Boże mój, królu mój! i błogosławić będę imieniowi twemu na wieki wieków.

Chwałę Paóską wysławiać będą usta moje; a błogosławić będzie wszelkie ciało imię święte jego na wieki wieków.

Bo mówi Pan: Przeto, że ten lud przybliża się do mnie usty swemi, a serce jego dalekie jest odemnie, a bojaźni, którą się mnie boją, z przykazaó ludzkich nauczyli się:

Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jeszu Pomazańca. On błogosławił nas, w całym błogosławieństwie tchnienia w niebiosach - w Pomazańcu. 

 Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jeszu Pomazańca, (który) według wielkiego swojego miłosierdzia urodził nas (ponownie z góry) do nadziei żywej przez wzbudzenie Jeszu Pomazańca z (pośród) zmarłych, 

A wyszedłszy na pola zbierali wina swoje, i tłoczyli, weseląc się; a wszedłszy w dom bogów swoich, jedli i pili, a złorzeczyli Abimelechowi.

I przyszedł król Dawid aż do Bahurym, a oto, stamtąd mąż wyszedł z rodu domu Saulowego, a imię jego było Semej, syn Giery; który wyszedłszy, idąc złorzeczył.

Albowiem zna sługa twój, żem zgrzeszył; a otom dziś przyszedł pierwej niż kto ze wszystkiego domu Józefowego, abym zajechał drogę królowi, panu memu.

Usta jego pełne są złorzeczeóstwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość.

Nie zabijajże ich, aby nie zapomniał lud mój; ale ich rozprosz mocą twoją, i zrzuć ich, tarczo nasza, o Panie!

Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieóstwa niechże będzie oddalone od niego.

A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.

Boć wie serce twoje, żeś i ty częstokroć drugim złorzeczył.

A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują;

Wtedy począł się zaklinać i przysięgać: «Nie znam tego Człowieka». I w tej chwili kogut zapiał. 

Których usta napełnione są przeklinania i gorzkości;

 Zatem rzekł Elohim [Bogowie]: Uczyńmy człowieka na wyobrażenie NASZE, według podobieństwa NASZEGO; a niech panuje nad rybami morskimi, i nad ptactwem niebieskim, i nad zwierzętami, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem, pełzającym się po ziemi.

 Stworzył tedy Elohim [Bogowie] człowieka na wyobrażenie swoje; na wyobrażenie Elohim [Bogów] stworzył go; mężczyznę i niewiastę stworzył je.

 To (jest) księga rodów człowieka [Adama]. W dniu stworzenia (przez) Bogów człowieka [Adama] na podobieństwo Bogów uczynił go.

Kto przeleje krew ludzką, przez ludzi ma być przelana krew jego, bo człowiek został stworzony na obraz Boga.

 Mężczyzna [mąż] bowiem nie powinien nakrywać głowy, będąc obrazem i chwałą Boga, kobieta [żona] zaś jest chwałą mężczyzny [męża].