Tedy przyniósł Ezdrasz kapłan zakon przed ono zgromadzenie mężów i niewiast, i wszystkich, którzyby rozumnie słuchać mogli; a działo się to dnia pierwszego, miesiąca siódmego.

I czytał w nim na onej ulicy, która jest przed bramą wodną, od poranku aż do południa przed mężami i niewiastami, i którzy zrozumieć mogli, a uszy wszystkiego ludu obrócone były do ksiąg zakonu.

Tedy odszedł wszystek lud, aby jedli i pili, i aby innym cząstki posyłali. I weselili się bardzo, przeto, że zrozumieli słowa, których i nauczano.

I znaleźli napisane w zakonie, że rozkazał Pan przez Mojżesza, aby mieszkali synowie Izraelscy w kuczkach w święto uroczyste miesiąca siódmego;

I powstali na miejscach swych, a czytali księgi zakonu Pana, Boga swego, cztery kroć przez dzieó, i cztery kroć wyznawali a kłaniali się Panu Bogu swemu.

Słuchajcież mię tedy teraz, synowie! albowiem błogosławieni, którzy strzegą dróg moich.

Błogosławiony człowiek, który mię słucha, czując u wrót moich na każdy dzieó, a strzegąc podwoi drzwi moich.

Nie bywaj porywczy do mówienia, ani serce twoje prędkie na wymówienie słowa przed obliczem Bożem, albowiem Bóg jest na niebie, a ty na ziemi; przeto niech słów twoich mało będzie.

Zebrało się tyle ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę.

Sam Dawid nazywa Go Panem, skądże więc jest [tylko] jego synem?» A wielki tłum chętnie Go słuchał.

Zbliżali się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać.

Tylko nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem. 

Byli zaś [jednak] wytrwale [stałe, niezmiennie] przestrzegający [trwający przy] nauczaniu posłańców [apostołów, wysłanników] i wspólnocie [komunii], łamaniu chleba i modlitwach [prośbach, oracjach].

Posłałem więc natychmiast do ciebie, a ty dobrze zrobiłeś, żeś przyszedł. Teraz my wszyscy stoimy przed Bogiem, aby wysłuchać wszystkiego, co Pan tobie polecił». 

Kiedy wychodzili, proszono ich, aby w następny szabat mówili do nich o tym samym. 

 W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. 

 Ci byli szlachetniejsi od Tesaloniczan, przyjęli naukę z całą gorliwością i codziennie badali Pisma, czy istotnie tak jest.

Przetoż i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.

 Jeżeli ktoś uważa się za człowieka pobożnego, lecz łudząc serce swoje nie powściąga swego języka, to pobożność jego pozbawiona jest podstaw.

 Nie wielu nauczycielami (niech) będzie bracia moi, wiedząc [pamiętając], że większy wyrok [osąd] otrzymamy [pochwycimy]. 

Ponieważ często wszyscy upadamy. Jeśli ktoś nie upada w słowie, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało.

Wielomowność nie bywa bez grzechu; ale kto powściąga wargi swoje, ostrożny jest.

 Pilnujący ust, strzeże duszy. Rozwierający wargi zniszczenie. 

 Język mądrych raduje mądrością; (ale z) ust głupich wylewa (się) głupota.

Kto zawściąga mowy swe, jest umiejętnym; drogiego ducha jest mąż rozumny.

Kto odpowiada, pierwej niż wysłucha, głupstwo to jego i zelżywość.

Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.

Kto strzeże ust swoich i języka swego, strzeże od ucisków duszy swojej.

 Bo jak przychodzi sen (przez) dużo pracy [aktywności}, tak głos głupiego z wielu słów.

Gdy co Bogu poślubisz, nie omieszkiwaj tego oddać, boć mu się głupi nie podobają; cokolwiek poślubisz, oddaj.

Owszem nie chcieli słuchać, ani wspomnieli na cuda twoje, któreś czynił, przy nich; ale zatwardziwszy kark swój postanowili sobie wodza, chcąc się wrócić w niewolę swoję w uporze swoim. Lecz ty, o Boże miłościwy, łaskawy, i miłosierny, nieskwapli wy, i wielkiego miłosierdzia! nie opuściłeś ich.

Porywczy człowiek dopuszcza się głupstwa, a mąż złych myśli w nienawiści bywa.

Nierychły do gniewu jest bogaty w rozum; ale porywczy pokazuje głupstwo.

Mąż gniewliwy wszczyna swary; ale nierychły do gniewu uśmierza zwady.

Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co dobył miasta.

Kto zaczyna zwadę, jest jako ten, co przekopuje wodę; przetoż niż się zwada rozsili, zaniechaj go.

Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo.

Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz.

Mąż, który nie ma mocy nad duchem swoim, jest jako miasto rozwalone bez muru.

Lepsze jest dokoóczenie rzeczy, niżeli początek jej; lepszy jest człowiek cierpliwego ducha, niż ducha wyniosłego.

Nie bądź porywczy w duchu twym do gniewu; bo gniew w zanadrzyu głupich odpoczywa.

 Ja zaś powiadam wam: Każdy, zagniewany (na) brata swojego, podlega sądowi, który zaś kolwiek powiedziałby bratu swojemu Pustaku, podlega sanhedrynowi, kto zaś kolwiek powiedziałby głupcze [idioto], podlegał będzie Gehennie ognia.

 kult wizerunków [idoli, zjaw, obrazów], farmacja [stosowanie leków, magiczne eliksiry], wrogość, kłótnie, zazdrość, drażliwość, podjudzanie, podziały, stronnictwa, 

 zawiści, pijaństwa, hulanki i podobne tym, które omówiłem, jak też wyjaśniłem, że to czyniący królestwa Bożego nie odziedziczą.

 (Bądźcie) zagniewani [rozdrażnieni, źli] i [a] nie uchybiajcie [grzeszcie]; słońce (niech) nie zachodzi przed [nad]  rozdrażnieniem [irytacją] waszym.

Wszelka gorzkość i zapalczywość, i gniew, i wrzask, i bluźnierstwo, niech będzie odjęte od was, ze wszelaką złością;

Lecz teraz złóżcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i sprośną mowę z ust waszych.

 A pokój Pomazańca {Boga} (niech) rozstrzyga [rządzi] w sercach waszych, do którego też (jesteście) powołani [wezwani] w jednym ciele i wdzięczni stawajcie (się).