I stało się po śmierci Mojżesza, sługi Paóskiego, że mówił Pan do Jozuego syna Nunowego, sługi Mojżeszowego, i rzekł:

Najął także za pieniądze z Izraela sto tysięcy mężów dużych za sto talentów srebra.

Tedy król wstawszy bardzo rano na świtaniu z kwapieniem poszedł do dołu lwiego;

 Ty zaś o człowieku Boga przed tymi uciekaj, ścigaj zaś sprawiedliwość, pobożność, wiarę, miłość wytrwałość, uprzejmość. 

 Paweł, sługa Boga, a wysłannik Jeszu Pomazańca ze względu na wiarę wybranych Bożych oraz dogłębne poznanie prawdy, która jest zgodna z pobożnością,

Nikogo nie lżyli, byli niezwadliwymi, ale układnymi, okazując wszelką skromność przeciwko wszystkim ludziom.

 Jakow, sługa Boga i Pana Jeszu Pomazańca, do dwunastu plemion, które są w rozproszeniu: Radujcie się!

Nie będzie się spierał ani krzyczał, i nikt nie usłyszy na ulicach Jego głosu. 

Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w sprawie tego sporu do Jeruszalem, do Wysłanników(Apostołów) i starszych. 

 Ponieważ broń walki naszej nie (jest) cielesny jednak (jest) mocami Boga do burzenia warowni. 

- a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie.

 Czyńcie wszystko bez szemrania i powątpiewania,

 nie pijak, nie (człowiek) porywczy, {nieszukający brudnego zysku,} lecz życzliwy, unikający sporów, nie chciwy,

Albowiem biskup ma być bez nagany, jako szafarz Boży, nie sam sobie się podobający, nie gniewliwy, nie pijanica wina, nie bitny, nie szukający zysku sprośnego;

 Dostrzeżcie (to), bracia moi umiłowani [agape] – niech zaś każdy człowiek szybki ku słyszeniu, powolny ku mówieniu, powolny ku gniewowi.

 Gniew bowiem człowieka sprawiedliwości Boga nie pracuje.

 Umiłowani [kochani], całą [wszystką, wszelką] gorliwość [zapał] czynię, pisząc [do pisania] o wspólnym zbawieniu [uwolnieniu]. Udrękę [przymus] miałem napisać wam zachęcając walkę (o) raz przekazaną świętym wiarę.

 Sprzeczali (się) więc między sobą Judejczycy mówiąc: "Jak On może nam dać {swoje} ciało do spożycia?"

Następnego dnia zjawił się wśród nich, kiedy bili się między sobą, i usiłował ich pogodzić. "Ludzie, braćmi jesteście - zawołał - czemuż krzywdzicie jeden drugiego?" 

 Powstał zatem wielki wrzask, a niektórzy ze znawców Prawa z części faryzeuszów powstawszy, podnosili ostry sprzeciw, mówiąc: Nic złego nie znajdujemy w tym człowieku; a jeśli (naprawdę) powiedział do niego Duch albo Poseł [zwiastun, anioł], {abyśmy nie walczyli przeciwko Bogu}. 

 Pożądacie, a nie macie; zabijacie i zazdrościcie, a nie możecie osiągnąć; walczycie i wojujecie — Nie macie, bo nie prosicie.

Jako pasterz trzodę swoję paść będzie; do naręcza swego zgromadzi baranki, i na łonie swem piastować je będzie, a kotne zwolna poprowadzi.

 Sam zaś ja Paweł upraszam was przez łagodność i łaskawość Pomazańca, który według oblicza swego uniżony jestem między wami; będąc nieobecny odważny (jestem) względem was. 

 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość [wyrozumiałość], uprzejmość [łagodność], dobroć, wierność,  łagodność [delikatność], opanowanie [wstrzemięźliwość].

Aleśmy byli skromnymi między wami, jako gdy mamka odchowuje dziatki swoje.

Nikogo nie lżyli, byli niezwadliwymi, ale układnymi, okazując wszelką skromność przeciwko wszystkim ludziom.

 [Ta] zaś [ale] mądrość z góry, najpierw prawdziwie czysta jest, następnie pokojowa, życzliwa, uległa [dająca się przekonać], pełna miłosierdzia [litości] i owocami dobrymi, niewyróżniająca [jednoznaczna, niepodzielna], i bez hipokryzji [nieobłudna, szczera].

Na koniec zaś bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni!

 Doglądający zatem ma być bez zarzutu, mąż jednej żony, trzeźwy, umiarkowany, przyzwoity, gościnny, zdolny nauczać, 

 nie pijak, nie (człowiek) porywczy, {nieszukający brudnego zysku,} lecz życzliwy, unikający sporów, nie chciwy,

 trzymający się — według nauki — wiernego Słowa, aby był w stanie zarówno udzielać zachęty w ramach zdrowego nauczania, jak i przekonywać przeciwnych.

Ze wszelaką pokorą i cichością, i z nieskwapliwością, znosząc jedni drugich w miłości,

- Wytrzymujcie jeden z drugim i odpuszczajcie sobie wzajemnie, jeśli ktoś przeciw komuś miałby zarzut: jak też Pan darował wam, tak i wy.