Dlatego i my od dnia, (w) którym (to) usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić i prosić, abyście byli napełnieni znajomością woli jego we wszelkiej mądrości i zrozumieniu tchnieniowym [duchowym]. 

 Nie tylko przez samo przyjście jego, ale też przez pociechę, której doznał przebywając u was, a którą przekazał nam; waszą tęsknotę, wasz lament, waszą gorliwość o mnie tak, że się ucieszyłem. 

 Dlatego i ja, odkąd usłyszałem o waszej wierze w Pana Jeszu i o miłości do wszystkich świętych,

Lecz teraz Tymoteusz od was do nas przyszedł i zwiastował nam wesołą nowinę o wierze i miłości waszej, a iż nas zawsze dobrze wspominacie, żądając nas widzieć, tak jako i my was.

Albowiem wielcem się uradował, gdy przyszli bracia, i dali świadectwo o twojej prawdzie, jako ty w prawdzie chodzisz.

Większej nad tę radości nie mam, jako gdy słyszę, iż dziatki moje chodzą w szczerości.

Albowiem w Pomazańcu Jeszu ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość.

Bez przestanku przypominając skuteczną onę wiarę waszę i onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieję w Panu naszym, Jeszu Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym.

 O zaś miłości (braterskiej) nie potrzebę macie pisać wam, sami bowiem wy pouczeni przez Boga jesteście do miłowania wzajemnego.

Albowiem też to czynicie przeciwko wszystkim braciom, którzy są we wszystkiej Macedonii; ale was napominamy, bracia! iżbyście tem więcej obfitowali,

 Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia, jak to jest słuszne, że wasza wiara niezmiernie wzrasta i bardzo obfituje miłość każdego jednego spośród was wszystkich względem siebie nawzajem. 

Słysząc o miłości i o wierze, którą masz przeciwko Panu Jeszu i przeciwko wszystkim świętym;

Którzy przez niego wierzycie w Boga, który go wzbudził od umarłych i dał mu chwałę, aby wiara i nadzieja wasza była w Bogu.

 (Ponownie) narodzeni (z góry) nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego przez słowo życia Boga trwające.

 My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ miłujemy braci, nie miłujący, pozostaje [trwa] w ciemności. 

  A to jest przykazanie [nakaz] Jego, abyśmy uwierzyli imieniu Syna Jego, Jeszu Pomazańca, i miłowali (się) wzajemnie tak, jak przykazanie nam.

 I my poznaliśmy i uwierzyliśmy miłości, jaką Bóg ma w nas. Bóg miłością jest i trwający [pozostający] w miłości, trwa w Bogu, a Bóg pozostaje [trwa] w nim.

 Albowiem nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapomnieć (o) pracy waszej, o trudzie miłości, którą okazujecie w imieniu Jego, (gdy) usługiwaliście świętym i (nada) usługujecie.