Gdyżem odebrał wszystko i mam dostatek, pełenem, wziąwszy od Epafrodyta, co posłano od was, wonność dobrego zapachu, ofiarę przyjemną i Bogu się podobającą.

 Nie zaznałem [miałem] ulgi w tchnieniu moim, (ponieważ) nie zastałem [znalazłem] Tytusa, brata mego; więc [ale] rozstawszy się (z) nimi, wyszedłem do Macedonii. 

 Posłaliśmy z nimi brata naszego, którego wypróbowaliśmy w wielu (sytuacjach), często gorliwym będąc, teraz zaś wiele pilniejszym w przekonaniu wielkim do was. 

Paweł, więzień Chrystusa Jeszu i Tymoteusz brat, Filemonowi miłemu a pomocnikowi naszemu,

Proszę też i cię, towarzyszu wierny! bądź tym na pomoc, które w Ewangielii wespół ze mną pracowały, i z Klemensem i z innymi pomocnikami moimi, których imiona są w księgach żywota.

 Boga bowiem jesteśmy współpracownikami, Boga rolą (i) Boga budowlą jesteście. 

 Co do Tytusa, wspólnik mój i względem was współpracownik, czy (też) bracia nasi posłańcy zgromadzeń, chwała Pomazańca. 

Jakoście się też nauczyli od Epafry, miłego spółsługi naszego, który jest wiernym sługą Chrystusowym dla was;

I Jeszu, którego zowią Justem, którzy są z obrzezki. Ci tylko są pomocnikami moimi w królestwie Bożem, którzy byli pociechą moją.

I posłaliśmy Tymoteusza, brata naszego i sługę Bożego, i pomocnika naszego w Ewangielii Chrystusowej, aby was utwierdził i napominał z strony wiary waszej.

Paweł, więzień Chrystusa Jeszu i Tymoteusz brat, Filemonowi miłemu a pomocnikowi naszemu,

Marek, Arystarchus, Demas, Łukasz, pomocnicy moi.

 Ty zaś przetrzymaj zło, jak dobry żołnierz Pomazańca Jeszu.

 Żaden żołnierz nie zajmuje się sprawami codziennego życia, bo (chce) podobać się temu, który go powołał do służby.

I Apfii miłej i Archipowi, społecznemu naszemu bojownikowi, i zborowi, który jest w domu twoim.

Jako zimno śnieżne czasu żniwa: tak poseł wierny tym, którzy go posyłają; bo dusze panów swych ochładza.

Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. 

 Co do Tytusa, wspólnik mój i względem was współpracownik, czy (też) bracia nasi posłańcy zgromadzeń, chwała Pomazańca. 

Dlatego, bracia święci, powołania niebieskiego uczestnicy! obaczcie Apostoła i najwyższego kapłana wyznania naszego, Chrystusa Jeszu,

Gdyżem odebrał wszystko i mam dostatek, pełenem, wziąwszy od Epafrodyta, co posłano od was, wonność dobrego zapachu, ofiarę przyjemną i Bogu się podobającą.

 Czy uchybiłem [zgrzeszyłem], siebie poniżając, abyście wy zostali wywyższeni, że za darmo ogłosiłem Boga dobrą nowinę wam (jako) dobrą nowinę?

 a gdy przebywałem u was i miałem braki finansowe, to nikogo z was tym nie obciążyłem. Moje potrzeby zaspokoili bracia, którzy przybyli z Macedonii. Dbałem o to by w niczym nie być dla was ciężarem, nadal będę o to dbał.