Przypasał też Dawid miecz jego na szaty swoje, i kosztował, jeźliby mógł chodzić (bo przedtem tego nie doświadczał). Tedy rzekł Dawid do Saula: Nie mogę w tem chodzić, bom temu nie przywykł. I złożył to Dawid z siebie.

Proszę was, bracia! przez miłosierdzie Boże, abyście stawiali ciała wasze na ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszą.

 I nie wpasowujcie (się) [upodobniajcie] eonu [wieku, czasu, świata] tego, ale [lecz] przemieniajcie (się) odnową umysłu [intelektu], ku [do, dla] rozpoznaniu [zbadaniu, przetestowaniu] tobie [wam], co wolą [życzeniem] Boga, dobre i przyjemne i dojrzałe [doskonałe].

dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Pomazańca,

Wszystkiego doświadczajcie, a co jest dobrego, tego się trzymajcie.

I od swawolnych zachowaj sługę twego, aby nie panowali nademną; tedy doskonałym będę, a będę oczyszczony od przestępstwa wielkiego.

Czynić sprawiedliwość i sąd, bardziej się Panu podoba, niżeli ofiara.

Izali to jest takowy post, jakim obrał, a dzieó, w któryby trapił człowiek duszę swoję? żeby zwiesił jako sitowie głowę swoję, a wór i popiół sobie podścielał? Toż to nazwiesz postem, i dniem przyjemnym Panu?

Na cóż mi kadzidło z Saby przychodzi, a cynamon wonny wyborny z ziemi dalekiej? Całopalenia wasze nie są mi przyjemne, i ofiary wasze nie podobają mi się.

Ponieważ tak służący Pomazańcowi, podoba się Bogu i ma akceptację ludzi. 

Gdyżem odebrał wszystko i mam dostatek, pełenem, wziąwszy od Epafrodyta, co posłano od was, wonność dobrego zapachu, ofiarę przyjemną i Bogu się podobającą.

Albowiem to jest rzecz dobra i przyjemna przed Bogiem, zbawicielem naszym,

 Jeśli zaś któraś wdowa dzieci lub potomstwo posiada, niech (te) uczą się najpierw własny dom szanować i wdzięczność [wzajemność] oddać przodkom. Takie bowiem (postępowanie) jest godne przed Bogiem.   

 Dlatego, jako ci, którzy otrzymują królestwo niewzruszone, zachowajmy wdzięczność i z nią pełnijmy służbę w sposób miły Bogu: z skromnością i czcią.

sami jak żywe kamienie wbudowani jesteście (w) dom tchnienia [duchowy], kapłaństwo święte, (by) przynosić tchnienia [duchowe] ofiary, przyjemne Bogu przez Jeszu Pomazańca.

 Bo co to za honor, jeśli grzeszycie i znosicie bicie pięściami? Ale gdy czynicie dobrze i znosicie cierpienia — jest to łaska u Boga.