Ubierzcie pełną zbroję Bożą, byście mogli wy ostać (się) wobec przebiegłości oszczercy.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Ocuć się, ocuć się, oblecz się w moc twoję, Syonie! oblecz się w szatę ochędóstwa twego, o Jeruzalemie, miasto święte! Albowiem nie natrze na cię nieobrzezany i nieczysty.

Bo się przyoblókł w sprawiedliwość jako w pancerz, a hełm zbawienia na głowie jego; oblókł się w odzienie pomsty jako w szatę, a odział się zapalczywością jako płaszczem;

Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła!

Ale przyobleczcie się w Pana Jeszu Pomazańca i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom.

 Trzeba bowiem zniszczalne ubrać niezniszczalnością, a śmiertelne ubrać nieśmiertelnością. 

Faktycznie bowiem w Pomazańcu zanurzeni, w Pomazańca ubrali się.

A oblekliście nowego tego, który się odnawia w znajomość, podług obrazu tego, który go stworzył.

 Włóżcie jako wybrani Boga, święci i umiłowani, wnętrzności: miłosierdzie, dobrotliwość, pokorę, cichość, cierpliwość,

- A na to wszystko (włóżcie) miłość, która jest więzią doskonałości.

 Wrogość w ciele jego prawnych przykazań w przepisach, które uznał za bezwartościowe, aby (z) dwóch dążyć [tworzyć] w nim do jednego nowego człowieka czyniąc pokój. 

 Razem pogrzebani więc (z) nim przez zanurzenie [chrzest] w śmierć, aby tak, jak (został) wzbudzony [podniesiony] Pomazaniec przez chwałę Ojca tak i my w nowości życia chodziliśmy.

 Dlatego nie słabniemy, ale choć też nasz człowiek (na) zewnątrz niszczeje, to [ale] (ten) wewnątrz nas odnawia (się) dniem za [i] dniem. 

 Dlatego jeśli ktoś jest w Pomazańcu, nowym jest stworzeniem. Dawne przeminęło. Oto {wszystko} stało się nowe.

 Jak nowo narodzone niemowlęta, słownego niesfałszowanego mleka pożądajcie, abyście przez nie urośli [do zbawienia].

 Zatem rzekł Elohim [Bogowie]: Uczyńmy człowieka na wyobrażenie NASZE, według podobieństwa NASZEGO; a niech panuje nad rybami morskimi, i nad ptactwem niebieskim, i nad zwierzętami, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem, pełzającym się po ziemi.

 Stworzył tedy Elohim [Bogowie] człowieka na wyobrażenie swoje; na wyobrażenie Elohim [Bogów] stworzył go; mężczyznę i niewiastę stworzył je.

 My zaś wszyscy, odsłoniętą twarzą, chwałę Pana odbijamy, (na ten) sam obraz (jesteśmy) przeobrażani od chwały do chwały, tak samo od Pana, Tchnienia [Ducha].

A oblekliście nowego tego, który się odnawia w znajomość, podług obrazu tego, który go stworzył.

 Ukochani, teraz jesteśmy dziećmi Boga, a jeszcze się nie okazało, czym będziemy. Wiemy, że gdy się okaże, będziemy podobni do Niego, gdyż zobaczymy Go takim, jaki jest.

- Albowiem jego jesteśmy dziełem, stworzeni w Pomazańcu Jeszu dla pracy dobrej, którą przedtem przygotował Bóg, abyśmy w niej trwali.

Albowiem w Pomazańcu Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nie obrzezka, ale nowe stworzenie.

Strzały twoje ostre; od nich narody poddadzą się tobie, a serce nieprzyjaciół królewskich przenikną.

Stolica twoja, o Boże! na wieki wieków; laska sprawiedliwości jest laska królestwa twego.

 Albowiem, których on poznał, tych też przeznaczył, aby byli ukształtowani (na) obraz Syna Jego, (żeby) on był pierworodnym między wieloma braćmi,

który dał za nas samego siebie, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na szczególną własność, gorliwy w szlachetnych czynach.

- Zaś o Synu: Tron Twój, Boże, na eon eonów, a laska prostolinijności laską królestwa Twego. 

 Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie zobaczy Pana. 

 Każdy, kto ma w Nim tę nadzieję, oczyszcza się, tak jak On jest czysty [święty].

 Oczyść [uświęć] ich w prawdzie. Słowo Twoje prawdą jest.