13
Teraz zaś w Pomazańcu Jeszu wy, kiedyś będący oddaleni, staliście się bliscy w krwi Pomazańca,
14
On bowiem jest pokojem naszym. (On), uczynił dwa jednością, a leżący pośrodku mur podziału zburzył.
15
Wrogość w ciele jego prawnych przykazań w przepisach, które uznał za bezwartościowe, aby (z) dwóch dążyć [tworzyć] w nim do jednego nowego człowieka czyniąc pokój.
16
i ponownie zjednoczyć oba w jednym ciele Bogu przez krzyż, zabijając tę wrogość w nim.
17
A gdy przyszedł, ogłosił pokój wam – tym daleko i pokój tym blisko,
18
gdyż przez Niego mamy dostęp jedni i drudzy w jednym Tchnieniu, do Ojca.
19
Tak więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga,
20
Nadbudowani na fundamencie wysłanników [apostołów] i proroków, którego kamieniem węgielnym jest Jeszu Pomazaniec.
21
W którym cała budowla wzmacniana [spajana] rośnie w świątynię świętą Panu.
22
W którym i wy jesteście wmurowani (jako) mieszkanie Boga w tchnieniu.
