I pogrzebł go Pan w dolinie w ziemi Moabskiej, przeciw Betfegorowi, a nie dowiedział się nikt o grobie jego aż do dnia tego.

Wiedzcież, żeć Pan jest Bogiem; on uczynił nas, a nie my samych siebie, abyśmy byli ludem jego, i owcami pastwiska jego.

Pan wszystko za mię wykona. O Panie! miłosierdzie twoje trwa na wieki; sprawy rąk twoich nie opuścisz.

Albowiem będzie im błogosławił Pan zastępów, mówiąc: Błogosławiony lud mój Egipski, a sprawą rąk moich Assyryjczykowie a Izrael dziedzictwo moje.

Albowiem gdy ujrzy synów swoich, dzieło rąk moich, w pośrodku siebie, poświęcających imię moje; tedy będą poświęcać Świętego Jakóbowego, a Boga Izraelskiego bać się będą.

 który sobie utworzyłem, by rozsławiał moją chwałę. 

Pomnijże na to, Jakóbie i Izraelu! przeto, żeś ty jest sługą moim. Stworzyłem cię, sługaś ty mój; o Izraelu! nie zapomnę na cię.

Lud także twój, którzybykolwiek byli sprawiedliwi, na wieki odziedziczą ziemię; będą latoroślą szczepienia mego, dziełem rąk moich, abym w niem był uwielbiony.

Abym sprawił radość płaczącym w Syonie, a dał im ozdobę miasto popiołu, olejek wesela miasto smutku, odzienie chwały miasto ściśnionego; i będą nazwani drzewami sprawiedliwości, szczepieniem Paóskiem, abym był uwielbiony.

Ale to jest przymierze, które postanowię z domem Izraelskim po tych dniach, mówi Pan: Dam zakon mój do wnętrzności ich, a na sercu ich napiszę go, i będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim.

I dam im serce jedno, i drogę jednę, aby się mnie bali po wszystkie dni, tak, aby się im dobrze działo, i synom ich po nich;

I uczynię z nimi przymierze wieczne, że się nie odwrócę od nich, abym im nie miał dobrze czynić; nadto bojaźó moję dam do serca ich, aby nie odstępowali odemnie.

W odpowiedzi rzekł do niego Jeszu: «Amen,amen powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z góry, nie może zobaczyć królestwa Bożego».

Jeszu odpowiedział: «Amen, amen, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Tchnienia, nie może wejść do Królestwa Bożego.

 Boga bowiem jesteśmy współpracownikami, Boga rolą (i) Boga budowlą jesteście. 

 Tym zaś, który nas przygotował do tego, (jest) Bóg, który dał nam zadatek tchnienia. 

 Dlatego jeśli ktoś jest w Pomazańcu, nowym jest stworzeniem. Dawne przeminęło. Oto {wszystko} stało się nowe.

Jestem pewien, że Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, działać będzie aż do dnia Pomazańca Jeszu.

Albowiem Bóg jest, który sprawuje w was chcenie i skuteczne wykonanie według upodobania swego.

Niech was doskonałymi uczyni w każdym uczynku dobrym ku czynieniu woli swojej, sprawując w was to, co przyjemnego przed obliczem jego, przez Jeszu Chrystusa, któremu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.

 i ubrać się w nowego człowieka, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.

Daj mi słyszeć radość i wesele, a niech się rozradują kości moje, któreś pokruszył.

 Dlatego jeśli ktoś jest w Pomazańcu, nowym jest stworzeniem. Dawne przeminęło. Oto {wszystko} stało się nowe.

Albowiem w Pomazańcu Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nie obrzezka, ale nowe stworzenie.

A oblekliście nowego tego, który się odnawia w znajomość, podług obrazu tego, który go stworzył.

Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. 

Mieszkała też w Jafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny.

 Mocny zaś Bóg każdą łaskę dać hojnie dla was, żebyście we wszystkim (i) zawsze (w) pełni (byli) samowystarczalni, mając obfitość dla każdego działania dobrego. 

Abyście chodzili przystojnie przed Panem ku wszelkiemu jego upodobaniu, w każdym uczynku dobrym owoc przynosząc i rosnąc w znajomości Bożej,

Niech cieszy serca wasze i utwierdza was w każdej mowie i w uczynku dobrym.

Lecz [ale] jak [co] przystoi kobietom, przyznającym sobie pobożność — przez [w] czyny dobre.

 Z postępowania dobrego znana, z wychowania dzieci, z gościnności, z mycia stóp świętym, z wspierania uciśnionych, z podążania (za) wszelkim dobrym uczynkiem.  

Także też dobre uczynki przedtem są jawne; ale które są insze, utaić się nie mogą.

(Aby) dobroczynnością bogacili (się) ku czynom pięknym, (by) hojni byli (gotowi się) dzielić.

 Jeśli więc ktoś oczyści siebie z tego (co niegodne), będzie naczyniem do (celów) zaszczytnych, które jest uświęcone i przydatne Panu, przygotowane do wszelkiego dobrego dzieła.

dla przystosowania, aby Boży człowiek do każdego dzieła dobrego (był) przygotowany.

We wszystkiem samego siebie wystawiając za wzór dobrych uczynków, mając w nauce całość, powagę,

który dał za nas samego siebie, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na szczególną własność, gorliwy w szlachetnych czynach.

Napominaj ich, aby zwierzchnościom i przełożeóstwom poddanymi i posłusznymi byli, i aby do każdego dobrego uczynku gotowymi byli;

Wiernać to mowa; a chcę, abyś ty to twierdził, aby się starali, jakoby w dobrych uczynkach przodkowali, którzy uwierzyli Bogu.

A niech się uczą i nasi w dobrych uczynkach przodkować, gdzie tego potrzeba, żeby nie byli nieużytecznymi.

 I obserwujmy (się) wzajemnie ku wzmocnieniu miłości i pięknych uczynków.  

Niech was doskonałymi uczyni w każdym uczynku dobrym ku czynieniu woli swojej, sprawując w was to, co przyjemnego przed obliczem jego, przez Jeszu Chrystusa, któremu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.

 Zachowanie wasze wśród narodów miejcie ładne, aby choć [w czym] pomawiają was jak złoczyńców, widząc wasze ładne zachowanie wielbili Boga. 

 Tak jak wybrał sobie nas w Nim przed założeniem świata (żebyśmy) byli my świętymi i nienagannymi przed Nim.

 Albowiem, których on poznał, tych też przeznaczył, aby byli ukształtowani (na) obraz Syna Jego, (żeby) on był pierworodnym między wieloma braćmi,

 W których kiedyś postępowaliście według eonu (czasu) świata tego, według naczelnego, władcy powietrza tchnienia, teraz działającego w synach buntu.

Proszę was tedy ja więzieó w Panu, abyście chodzili tak, jako przystoi na powołanie, którem jesteście powołani;

Wszelką też drogą, którą wam przykazał Pan, Bóg wasz, chodzić będziecie, abyście żyli, i dobrze się wam działo, i żebyście przedłużyli dni swoje na ziemi, którą posiądziecie.

Przetoż puściłem ich za żądzami serca ich, i chodzili za radami swemi.

I którzy nie czynią nieprawości, ale chodzą drogami jego.

mnogie ludy pójdą i rzekną: "Chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie - z Jeruzalem".

Domie Jakóbowy! pójdźcie, a chodźmy w światłości Paóskiej.

A Społeczność Powołanych cieszyła się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijała się i żyła bogobojnie, i napełniała się pociechą Tchnienia Świętego.

 Żadne zatem teraz potępienie w Pomazańcu Jeszu {nie według ciała chodzących,ale według tchnienia}.

 Jeśli w świetle chodzimy, jak On jest w świetle, wspólnotę mamy ze sobą i krew Jeszu, Syna Jego oczyszcza nas od wszelkiego uchybienia. 

Kto mówi, że w nim mieszka, powinien, jako on chodził, i sam także chodzić.