Nie daj tego Boże! I owszem niech Bóg będzie prawdziwy, a wszelki człowiek kłamcą, jako napisano: A abyś był usprawiedliwiony w mowach twoich, a żebyś zwyciężył, gdybyś sądził.

Nie daj tego Boże! albowiem jak Bóg osądzi świat?

 My bowiem jesteśmy obrzezaniem, Duchem Boga służąc i chlubiąc (się) w Pomazańcu Jeszu, a nie w ciele.

 Ale co było mi zyskiem, to uznałem z powodu Pomazańca (za) szkodę.

 Ale raczej i wszystko uznaję (że) szkodą jest, z powodu przewyższającej znajomości Pomazańca Jeszu, Pana mojego, z powodu którego wszystko (poprzednie) zniszczone i uznaję (,że to) gnojem jest, po to bym Pomazańca pozyskał, 

I czynił złe przed oczyma Paóskimi, jako czynili ojcowie jego, nie odstępując od grzechów Jeroboama, syna Nabatowego, który przywiódł do grzechu Izraela.

A inne sprawy Zacharyjaszowe, oto są napisane w kronikach o królach Izraelskich.

Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;

Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;

Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?

(Przedniejszemu śpiewakowi pieśó Dawidowa nauczająca.) -

Ale w tem niechaj się chlubi, kto się chlubi, że rozumie a zna mię, żem Ja jest Pan, który czynię miłosierdzie, sąd i sprawiedliwość na ziemi; bo mi się to podoba, mówi Pan.

Oto dni idą, mówi Pan, w których nawiedzę każdego obrzezaóca i nieobrzezaóca:

Synu człowieczy! mów książęciu Tyrskiemu: Tak mówi panujący Pan: Dlatego, iż się podniosło serce twoje, a mówisz: Jam jest Bóg, siedzę w pośród morza na stolicy Boskiej, gdyżeś ty człowiek, a nie Bóg, choć serce swoje stawiasz jako serce Boże;

Tejże godziny wypełniło się ono słowo nad Nabuchodonozorem; bo go wyrzucono od ludzi, a trawę jadał jako wół, a rosą niebieską ciało jego skrapiane było, aż na nim włosy urosły jako pierze orle, a paznogcie jego jako pazury u ptaków.

A po skoóczeniu onych dni podniosłem ja Nabuchodonozor w niebo oczy moje, a rozum mój do mnie się zaś wrócił, i błogosławiłem Najwyższego, a Żyjącego na wieki chwaliłem i wysławiałem; bo władza jego władza wieczna, a królestwo jego od narodu do narodu.

Ale gdy się wyniosło serce jego, a duch jego zmocnił się w pysze, złożony jest z stolicy królestwa swego, a sława odjęta była od niego;

I był wyrzucony od synów ludzkich, a serce jego zwierzęcemu podobne było, i z dzikiemi osłami było mieszkanie jego; trawą się pasł jako wół, i rosą niebieską ciało jego skrapiane było, dokąd nie poznał, że Bóg najwyższy ma władzę nad królestwem ludzkiem, a tego, kogo chce, stanowi nad niem.

Aby się nie chlubiło żadne ciało przed Bogiem.

Aby, jak napisano: Kto się chlubi, w Panu się chlubił.

A tak niech się nikt nie chlubi pośród ludzi; albowiem wszystko jest wasze.

 Co czynię, czynić jeszcze (będę), aby odciąć przyczynę, szukającym okazji, aby się chlubić, by byli tacy, jak i my.

 Dlatego mam upodobanie w słabościach [chorobach], w zniewagach, w przymusie, w prześladowaniach, w uciskach dla Pomazańca. Ponieważ gdy jestem słaby, wówczas jestem mocny. 

 Stałem (się) głupi [szalony], wy mnie (do tego) zmusiliście. Ja bowiem powinienem być przez was ustanowiony [dołączonym], ponieważ nie zostałem w tyle (za) wielkimi wysłannikami [apostołami], jeśli (nawet) nikim jestem. 

Mówiąc: Tylko w Panu mam wszelką sprawiedliwość i siłę. Takowi aż do niego przyjdą; ale pohaóbieni będą wszyscy, którzy się gniewem zapalają przeciwko niemu.

W Panu usprawiedliwione będzie, i przechwalać się będzie wszystko nasienie Izraelskie.

Albowiem nie wstydzę się dobrej nowiny, ponieważ jest mocą Bożą dla zbawienia każdego wierzącego, Judejczyka także najpierw i Hellena.

Ale my głosimy Pomazańca ukrzyżowanego, Judejczykom wprawdzie zgorszenie, a Hellenom głupstwo;

Ponieważ nie uznałem za rzecz potrzebną, znać się na czymś innym pośród was, jak tylko Jeszu Chrystusa, i to onego ukrzyżowanego.

 My bowiem jesteśmy obrzezaniem, Duchem Boga służąc i chlubiąc (się) w Pomazańcu Jeszu, a nie w ciele.

 Ale co było mi zyskiem, to uznałem z powodu Pomazańca (za) szkodę.

 i (był) znaleziony w nim; nie mając usprawiedliwienia mojego, (opartego) w prawie, ale (to, które jest) przez wiarę Pomazańca z Boga, usprawiedliwienie na wierze. 

 dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych. 

 (który) dał siebie za grzechy nasze, żeby wyrwać nas z obecnego eonu złego według woli Boga i Ojca naszego, 

Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Pomazaniec. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. 

Albowiem którzy są pomazańcowi, ciało swoje ukrzyżowali z namiętnościami i z pożądliwościami.

 oprócz tego, że czekają mnie więzy i utrapienia, o czym zapewnia mnie Tchnienie Święte w każdym mieście.

 Ale żadnym słowem [dowodzeniem] (nie) czynię duszy swojej cenną, jakbym kończył bieg mój i posługę, którą otrzymałem od [z] Pana Jeszu, (by) świadczyć dobrą nowinę [ewangelię] łaski Boga.

To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu.

 A tak, bracia moi umiłowani. Utwierdzeni stawajcie się nieporuszeni, obfitujący w dziele Pana zawsze, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu. 

 Albowiem miłość Pomazańca oblega nas zawyrokować, że Jeden za wszystkich umarł, zatem wszyscy umarli. 

 Tak więc my od teraz nikogo (nie) znamy według ciała, a jeśli znaliśmy według ciała Pomazańca, to [ale] teraz już nie znamy.

Według troskliwego oczekiwania i nadziei mojej, iż się w niczem nie zawstydzę; ale z wszelakiem bezpieczeóstwem, jako zawsze, tak i teraz, uwielbionym będzie Chrystus w ciele mojem, lub przez żywot, lub przez śmierć.

 Mnie bowiem żyć (to) Pomazaniec, a umrzeć (to) zysk. 

 Ale raczej i wszystko uznaję (że) szkodą jest, z powodu przewyższającej znajomości Pomazańca Jeszu, Pana mojego, z powodu którego wszystko (poprzednie) zniszczone i uznaję (,że to) gnojem jest, po to bym Pomazańca pozyskał, 

 i (był) znaleziony w nim; nie mając usprawiedliwienia mojego, (opartego) w prawie, ale (to, które jest) przez wiarę Pomazańca z Boga, usprawiedliwienie na wierze. 

A tak jeźliście powstali z Chrystusem, tego, co jest w górze, szukajcie, gdzie Chrystus na prawicy Bożej siedzi;

Albowiemeście umarli i żywot wasz skryty jest z Chrystusem w Bogu.

 Nie miłujcie świata ani (tego) na świecie; jeśli kto miłuje świat, nie jest miłość Boga w nim.

 A świat przemija i pożądliwość jego; ale czyniący wolę Boga, pozostaje do (kolejnego) eonu.

Bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat; a to jest zwycięstwo, które zwyciężyło świat, wiara nasza.

Któż jest, co zwycięża świat, tylko kto wierzy, iż Jeszu jest Synem Bożym?